काल मी एकटीच होते त्या झाडाच्या सावलीत

काल मी एकटीच होते त्या झाडाच्या सावलीत
किती तरी प्रश्नांचा शोध घेत
तप्त माझ्या मनाच्या भूमी वर
त्या झाडाच्या पानांचा वार घेत
एक पान सहज गळला माझ्या पुठे
जसे आश्रू कोसळतात आठवणी मध्ये
पण त्या पानाची दशा बघून
वाटले प्राण गेले हरवून माझे
मी निशब्द निर्विकार विचारात फसले
कधी मी त्या झाळाचे मन गवसले
किती दुखांचा होता माढा
तरी तो कसा तटस्थ उभा
उन्ह असो कि पाऊस
किती हि निसर्ग चा खेळ
पण तो तटस्थ होता नेहमीच
कधी कशी हि असुदे वेळ
त्यंव सवाली दिली उन्हात
आणि पाऊसात आसरा
पण कधी नाही परती ची अपेक्षा
पान फुल फळ फांदी
सगळ्याची त्याला काळजी
मला पान झाड व्हायचे
निस्वार्थ सेवेसाठी
निस्वार्थ प्रेमा साठी .....