भेट क्षणांचीच खरी
ओढ चिरंतन राही
क्षणभराच्या भेटीची
किनाराही वाट पाही
किनाऱ्याची ओढ अशी
बेभान सखे लाट होई
येई वेगे वेगे अशी
अन फक्त गळाभेट होई
सोडून देता लाटांना
किनाऱ्याचे राही काय
किनारा सुटता असा
लाटांना फुटती पाय
सुक्या किनाऱ्याचे प्रेम
ओल्या वाळूतून पाझरे
हर्ष होता भेटीचा असा
किनाऱ्याला फुटती झरे
No comments:
Post a Comment