तु काल अनपेक्षित समोर आलीस...

तु काल अनपेक्षित समोर आलीस...
हृदयाच्या बंद दाराला ठोटावून गेलीस...
मी तुला विसरलो नाही अजुन..
याची जाण मला तू देऊन गेलीस..




कित्येक वर्षांनी लावलेला..
हाताच्या बोटावरून नेम...
असा आज रंगला होता..
छोट्य़ांसोबत गोट्यांचा गेम..

गुलाबी ओठांना तुझ्या... आकार त्या गुलाबाचा...

गुलाबी ओठांना तुझ्या...
आकार त्या गुलाबाचा...
स्पर्श करता फ़ुलुन येती...
संच हा दोन गुलाब पाकळ्य़ांचा.



मी थेंब तो एक....
पानावरच आयुष्य जगलेला...
एवढसं माझं आयुष्य...
की त्या पानावरच विरलेला.




तु काल अनपेक्षित समोर आलीस...
हृदयाच्या बंद दाराला ठोटावून गेलीस...
मी तुला विसरलो नाही अजुन..
याची जाण मला तू देऊन गेलीस..

माझ्यासाठी रडणारे ते अश्रू

तेव्हा तुला माझे शब्द पटतील
तुझ्याही नजरेत तेव्हा...
माझ्यासाठी अश्रू दाटतील....

माझ्यासाठी रडणारे ते अश्रू
तेव्हा तुझ्यावरच हसतील
कारण तुझ्या गालांवर टिपणारे त्यांना
ते ओठ तेव्हा माझे नसतील...!!!

आठवते आपली ती पहीली

आठवते आपली ती पहीली
भेटएकमेकांकडे बघण्यासही लाजलो होतो
हळूहळू नजर एकमेकांकडे वळताच
आपण जागेपणीच निजलो होतो
आठवते आपली ती पहीली
भेटतुझं ते पावलोपावली अडखळणं
तेवढचं एक निमित्त पाहून
तुजपाशीमाझं आधार देण्यासाठी वळणं
आठवते आपली ती पहीली
भेटपुन्हा भेटण्यासाठी किती आतूर झालेलो
तेव्हा म्हणालीस तुझ्या जिवनातमी
एक खास भेट म्हणून आलेलो
आठवते आपली ती पहीली
भेटमन कसं चंदना सारखं दरवळलं होतं
स्वप्नांचे कोवळे दव झेलतमनात
प्रेम कसं हिरवळलं होतं
आजही ती पहीली भेट
माझं मन गच्च धरुन आहे
जरी नसलो तुझ्या कपाळावर
तरीतुझ्या अंतरी ऊरून आहे...

स्वप्नांना साथ तुझ्या .. माझ्या स्वप्नांची...

तुझं काही चुकताच...
लगेच पकडतेस कान...
याच तुझ्या अदेवर...
विसरतो मी माझे देहभान.



खट्याळ तुझ्या नजरेला...
भिडते जेव्हा माझी नजर..
खुदकन हसतेस गालात...
लाजत सावरतेस शालूचा पदर.



स्वप्नांना साथ तुझ्या ..
माझ्या स्वप्नांची...
डोळे मिटताच...
दिसे वाट नव्या दिवसाची.

खुदकन हसणे तुझे...

सांभाळशील का हृदयाला माझ्या....
तुझ्या हृदयाच्या कोपऱ्यात........
मी पाहतो तुझा चेहरा..
प्रत्येक पौर्णिमेच्या चंद्रात ...




तू बोलत असलीस कि..
नुसतेच तुला पाहत असतो.....
तुझ्या प्रत्येक शब्दाला....
माझ्या कवितेसाठी चाळत असतो..



खुदकन हसणे तुझे...
अन मी तुला पाहत बसणं ....
तला नजर लागू नये माझी...
म्हणून माझ्या नजरेत माझंच फसणं ...


मंजूळ तुमच्या शब्दांनी...
जुळले आपले नाते..
शाळेत नाही शिकलो जे...
तुमच्या ते शिकुन उघडले नवे खाते...

उठा उठा चिऊताई

उठा उठा चिऊताई
सारी कडे उजाडले
डोळे तरी मिटलेले
अजूनही!

सोनेरी हे उन आले
घरट्याच्या दारापाशी
डोळ्यावर झोप कशी
अजूनही!

लगबग पाखरे ही
गात गात गोड गाणे
भीर भीर उडती
चोहीकाडी!

झोपलेल्या अशा तुम्ही
आणायचे मग कोणी
बाळासाठी चारा पाणी
चिमुकल्या!

बाळाचे मी घेता नाव
जागी झाली चिऊताई
उठोनिया दूर जाई
भूरभूर!

"तुझ्या गळा, माझ्या गळा

"तुझ्या गळा, माझ्या गळा
गुंफू मोत्यांच्या माळा "
"ताई, आणखि कोणाला ?"
"चल रे दादा चहाटळा !"

"तुज कंठी, मज अंगठी !"
"आणखि गोफ कोणाला ?"
"वेड लागले दादाला !"
"मला कुणाचे ? ताईला !"

"तुज पगडी, मज चिरडी !"
"आणखि शेला कोणाला ?"
"दादा, सांगू बाबांला ?"
"सांग तिकडच्या स्वारीला !"

"खुसू खुसू, गालि हसू"
"वरवर अपुले रुसू रुसू "
"चल निघ, येथे नको बसू"
"घर तर माझे तसू तसू."

"कशी कशी, आज अशी"
"गंमत ताईची खाशी !"
"अता कट्टी फू दादाशी"
"तर मग गट्टी कोणाशी ?"

बालगीते....अ आ आई

बालगीते....अ आ आई
बालगीते....अ आ आई
अ आ आई, म म मका
मी तुझा मामा दे मला मुका

प प पतंग आभाळात उडे
ढ ढ ढगांत चांदोमामा दडे
घ घ घड्याळ, थ थ थवा
बाळ जरि खट्याळ, तरि मला हवा

ह ह हम्मा गोड दूध देते
च च चिऊ अंगणात येते
भ भ भटजी, स स ससा
मांडिवर बसा नि खुदकन हसा

क क कमळ पाण्यावर डुले
ब ब बदक तुरुतुरु चाले
ग ग गाडी झुक झुक जाई
बाळ माझे कसे गोड गाणे गाई

गवसणी घालायची होती..... मला या प्रेमाला....

सोबत तू असताना ...
तुझ्या डोळ्यात हरवून जायचो ...
विरहाच्या क्षणाला मी...
मी माझेच डोळे मिटून घ्यायचो....



गवसणी घालायची होती.....
मला या प्रेमाला....
कधी निसटले हातून....
कधी कळले नाही कुणाला..



शब्दांचे अर्थ मज...
आता लागलेत कळायला....
जेव्हा माझे शब्द....
लागले सुरात वळायला...



स्वप्नांच्या राज्यात ...
तुझे माझे राज्य होते....
सत्यात आल्यावर..
आपले जीवन विभाज्य होते...




अटक मटक चवळी चटक
चवळी झाली गोड गोड
जिभेला आला फोड फोड
फोड काही फुटेना
घरचा पाहूणा उठेना

डोळ्यातील अश्रुंना... वाहनेच फ़क्त माहीत...

लाजरा चेहरा तुझा..
मला पाहुन फ़ुलायचा...
सारी लाज दुर करुन ...
माझ्या मिठीत विरायचा..


तु आता माझी नाहीस...
हे सत्यच किती घातक...
अजुनही तुझी वाट पाहतोय..
जशी पावसाची वाट पाहतो वेडा चातक..



डोळ्यातील अश्रुंना...
वाहनेच फ़क्त माहीत...
सुखात उदरी येऊन...
तर दु:खात त्याची शिदोरी घेऊन..



सारेच दोष मला देऊन...
तू मला जाशील का विसरुन ....?
तुझ्या मनाला विचारुन बघ...
माझ्या आठवनींना जाशील का सारुन..

मुली कशा पटवाव्या…

. .. मुली कशा पटवाव्या…
मराठी मुलं किंवा मुली तसे जरा फास्टच असतात
प्रेमात पडण्याच्याबाबतीत.
तशीही प्रत्येकाच ीच इच्छा असते
एकदा तरी प्रेमात पडावं. युजवली जवळपास
९० ट्क्के मुलं ही ’तुझं आहे तुज पाशी, परी तु
जागा चुकलाशी’ या उक्ती प्रमाणे आपलं ’प्रेम’
कुठे आहे ते ओळखू शकत नाहीत,ते वेळेवर न
ओळखल्या मुळे त्या प्रेमाचं कुठे तरी लग्नं ठरतं
आणि मग हात चोळत बसावं लागतं.
प्रेम कोणावर करावं हा तर सगळ्यात
मोठा कधीही न सुटणारा प्रश्न. सगळ्यात सोपं
म्हणजे बालपणीची मैत्रीण.. ही म्हणजे अगदी सेफ
असते. पण होतं काय,
की ज्या मुलीला ( मुलींच्या बाबतीत मुलाला)
लहान पणी शेंबुड
पुसतांना आणि चड्डीची नाडी लोंबतांना पाहिलं
असतं, मोठा झाल्यावर त्याची /
किंवा तिची ती नाक
पुसणारी प्रतिमा काही विसरली जात नाही,
त्या मुळे सुरवंटाचं फुलपाखरु झालंय हीच गोष्ट
दुर्लक्षिली जाते.. ही गोष्ट बहुतेक ९९ ट्क्के
लोकांच्या बाबतीत खरी असते, अगदी एक
टक्का लोकंच या सुरवंटाचं फुलपाखरात झालेलं
रुपांतर ओळखू शकतात, आणि खरं सांगतो, तेच लोकं
खरे शहाणे असतात.
आता यात दिलेल्या कलुप्त्या या फार
जुन्या काळच्या आहेत.. तरी पण
आजही त्या पर्फेक्ट ऍप्लिकेबल आहेत.
१) बसमधे आपल्या शेजारी बसलेली आणि नेमकं
तिकिट काढण्यासाठी तिच्याकडे सुटे पैसे नसणं,
आणी तो खविस कंडक्टर सुटे पैसे द्या नाहितर
खाली उतरा असं म्हणणार, तेवढ्यात
तुम्ही जवळचे सुटे पैसे काढून देता आणि……पुढे
तुमच्यावर अवलंबून कुठपर्यंत केस नेता ते.
२)ट्रेनमधेभरपूर मराठी वाचनीय साहित्य
घेउन चला, नशिबाने समोर एखादी सुंदरी असली,
तर ती नक्कीच तुम्हाला अहो, ते पुस्तक
जरा देता का वाचायला म्हणून पुस्तक मागेल,
आणि मग ओळख …. वगैरे….
३) खूप लोकप्रिय सिनेमाची तिन तिकिटे
काढावी. सिनेमा हाऊस फुल्ल जाणार आहे
याची खात्री करुनच हे काम करा. सिनेमा सुरु
व्हायची वेळ झाली की बाहेर
कोणाची तरी वाट पहातोय असा आव आणा,
आणि सारखं घड्य़ाळाकडेबघत रहा. हाउस फुल्ल
चा बोर्ड लागला की दोन सुंदर तरुणी ,
ज्यांच्याकडे तिकिटं नाहीत अशांना हेरून
त्यांना तिकिटं आहे त्याच किमतीत ऑफर करा..
आणि सांगा की आमचा मित्र यायचा होता पण
आला नाही म्हणून….
आता इथे दोन तिकिटंएक्स्ट्रॉ कशाला??? तर
याचं कारण म्हणजे मुली एकट्या कधीच
सिनेमाला जात नाही्त, एक तर बॉय फ्रेंड
तरी असतो, किंवा एखादी मैत्रीण
तरी असतेच.तुम्ही मैत्रिणी बरोबर
आलेल्या मुलीचा शोध घ्यायचाय हे ध्यानात
ठेवा.. जर एकही मुलगी भेटली नाही , तर तीच
तिकिटे.. मी ब्लॅक मधे घेतली आहेत असं म्हणून
चढ्या किमतीत कुणाही माणसाला विकून टाका.
४)टॅक्सी साठी उभे आहात, आणि बऱ्याच
वेळानंतर टॅक्सी आली की टॅक्सि हायर करुन
तिला लिफ्ट ऑफर करा..
५)मुंबईला मरिन लाइन्स वर फिरत
असतांना एकदम जोरात पाउस येतो,
आणि नेमकी तुमच्या समोर एक सुंदर ललना तयार
होऊन कुठे तरी जात असते, जवळपास कुठेच
आडोसा नाही, तेंव्हा प्रवास
करतांना नेहेमी मोठ्ठी छत्री घेउन चला काय
सांगावं कधी उपयोगी पडेल ते??…..
६) एखादी आपल्या घराच्या आसपास
रहाणारी सुंदरी हेरुन ठेवा.
तिची रोजची प्रवास करण्याची गाडी हेरुन
ठेवा, आणि तुम्ही पण शक्यतो त्याच गाडीने
प्रवास करा. एकदा तुम्ही स्टेशनवर उतरलात
की शेअर रिक्शा वगैरे साठी ऑफर करु शकता.
तिच्या येण्याच्यावेळाचे पण पालन करा.
म्हणजे पुढे जमण्याची शक्यता जास्त असेल.
७)मुलींमधले धार्मिक प्रवृत्ती फार वाढीस
लागलेली आहे , त्यामुळे सिध्दिविनायक,
साईबाबा इत्यादी चलतीच्या देवांच्या मंदिरात
जाणं सुरु करा. चेहेऱ्यावरशक्य तेवढे बावळट
भाव ठेऊन हातात, फुलांची परडी घेउन रांगेत
अशा तर्हेने उभं रहा, की तिच्या नजरेस
तुम्ही पडाल.एकदा तिचा विश्वास
बसला की तुम्ही इतरांसारखेनाही,
तेंव्हा हळूच ओळख वाढवायला हरकत नाही. अरे
वा…. तुम्ही पण
येता का सिध्दी विनायकाला?? जागृत
देवस्थान बरं कां.. असं म्हणत मंदिराच्या
कळसालाच बघून हात जोडा आणि पुढे तुमच्याच
हातात आहे सगळं….
८)गणपती विसर्जन ,दहीहंडी अशा इव्हेंट्स
कधीच चुकवू नका.अशा प्रसंगी मुलींना बाहेर
फिरायला खूप आवडतं.
९) टिपीकल मराठमोळ्या
मुली या नाटकालाच भेटतातच, इथे पण तशीच
दोन तिकिटं एक्स्टॉची आयडिया उपयोगी पडु
शकते.
१०)दुचाकी वर लिफ्ट द्या. शक्य होईल
तेंव्हा मी तिकडेच जातोय, चला तुम्हाला सोडून
देतो, असं म्हणून लिफ्ट द्यावी.
हल्ली चेहेरा ओढणीने झाकून प्रवास
करण्याची पद्धत आहे, म्हणजे कोणी ओळखेल
याची भिती नसते.

उभं आयुष्य माझ दुखाच्या वणव्यात पेटलं

उभं आयुष्य माझ दुखाच्या वणव्यात पेटलं
त्यावर कुणी सुखाची फुंकर घातलीच नाही
कवित्व माझ आज पण देताय ग्वाही
नशिबाने नेहमीच थट्टा केली
भाकरीच्या शोधात वाट हरवली
हजार पाचशेच्या नोटा
करीत राहिल्या मला टाटा
खिशात केवळ नाणी उरली
उभं आयुष्य वाया गेल
उर्वरित जीवनरूपी दर्पणी
स्वताच भविष्य पाहतोय
एखादा कुबेर
माझ्यासाठी दार उघडेल का
एखादा कुबेर
माझ्यासाठी दार उघडेल का

आमोल घायाळ

उसाची कांडी कापसाला जाऊन भेटली.

उसाची कांडी कापसाला जाऊन भेटली.
आणि महागाईची ठिणगी शरद पवारांच्या कानाखाली पेटली..


तू मनात माझ्या..
तु हृदयात माझ्या...
दुर जरी असलीस तरी..
तू स्वप्नात माझ्या.



हृदयाला खुप आवरले...
प्रेमाच्या काटेदार कुंपणापासून...
तरी हरवले ते...
चोरलेस तू माझ्या पासुन.

प्रत्येक दिवसी तुझा चेहरा....

मी मलाच शोधतोय आता...
या भरकटलेल्या वाटेवर....
दूर कुठेतरी हरवलेला मी....
आज तुला शोधतोय इथवर...


प्रत्येक दिवसी तुझा चेहरा....
शांत बसता मज दिसतो.....
तकदीर माझी अशी कशी....
तुझ्या साठीच मी हि जगतो...

प्रत्येक ओळीचे पहिले अक्षर पहा...

प्रत्येक ओळीचे पहिले अक्षर पहा...

तू सोबत असताना...
माझ्या हातात तुझा हात होता....
झीन झीन येता त्याला प्रेमाची....
चटकन तुझा साथ होता...

अंगणात तुळस शिखरावरती KaLas

अंगणात तुळस
शिखरावरती KaLas
हीच तर महारास्त्राची ओळख...
सांडलेल्या रक्तात सुद्धा दिसणार नाही काळोख,
मराठी आहोत हीच आमची ओळख.
*जय महाराष्ट्र*
*संग्रहित*

होशिल का गं तू माझी..

कोण म्हणतं प्रेम करायला..
एक प्रेयशीच पाहीजे...
तिच्या आठवनीत सुद्धा जगता येत..
कधी कधी पाहीजे तसे...


तु फ़ुला सारखी फ़ुललीस...
की मला भ्रमर व्हावेसे वाटते..
तु मोहरत असताना...
तुझ्या भोवती भिरभिरावेसे वाटते..




तुझ्या आयुश्यात फ़ुले पेरता पेरता..
सारे काटे आले माझ्या पदरात ...
दोन क्षणाचे नाते आपले...
मग ओढ हि अशी दिनरात..



शब्दांच्या खेळात या..
नेहमी तुच जिंकावं...
मी मात्र हरुन सुद्धा...
तुझ्या साठी हसावं..




मोहात मि नव्हतो कधीच..
पण तुझी काळजी होती...
तुझ्या सहवासाची येण्याची...
सवय मज जडली होती




कुणीतरी म्हटले मला..
नाव बदल तुझं...
कस समजाऊ मी त्यांना..
त्यातचं तर जपतोय अस्तित्व मी तुझं



होशिल का गं तू माझी..
हे माझे काही उद्गार...
ते कानावर पडताच तुझ्या..
तु केलेला तो हाहाकार..




मी भिजू नये म्हणून..
तु माझ्या डोक्यावर धरलेला हात...
त्या पावसा सोबत वाहत होती..
ओसंडुन आपल्या प्रेमाची लाट...

मेलेली मढी पुन्हा उकरून काढून

मेलेली मढी पुन्हा उकरून काढून
ताज्या मढ्यावर सरकारी कफन,
तोंडावर आपटवला राजा CBI ने
तेव्हा पुनरपी आठवला महाजन..!!

बुडत्याला उरला काडीचा आधार
स्वर्गीय मंत्र्यांच्या चौकशीचा हट्ट,
नव्या दूरसंचारच्या राजाची खेळी
मनसुबा स्पेक्ट्रमात बनायचं लट्ठ..!!

तेरी भी चूप अन मेरी भी चूप फॉर्म्युला
अधिच्यावर घालतो नंतरचा पांघरून
अळीमिळीच्या डावात पाय पसरतात
पर्वा नाही असो मग केव्हडही अंथरून..!!

परवान्यांच्या वाटणीतही अलिखित
मलई लाटण्याचा लाटला परवाना,
देशाचे सेवक हे सत्ता-खुर्चीची शोभा
मक्तेदारीचा हा सरकारी खजाना..!!

देवा आता तूच सावर रे गरिबाला
भोवळ आणी हे भ्रष्टाचाराचे आकडे,
हरलास तू ही ह्या पृथ्वीवरल्या स्वर्गी
सद्बुद्धी वाटपाचे प्रयत्न पडले तोकडे..!!

मी पाहिलेय प्रेम करून......

मी पाहिलेय प्रेम करून.......
पाहिलंय कुणावर तरी जीवापाड मरून....
अनोळखी असे कुणी आपले जाते होऊन....
हृदयाच्या खोलीत अलगद जाते राहून....




पेलले आव्हान मी...
तुझ्या माझ्या प्रेमाचा ....
लाभला तुझ्या संगतीत
गंध त्याला कस्तुरीचा..




काय पाहतेस अशी दुरून....
मी अजूनही तिथेच आहे....
तू येशील पुन्हा वळून....
याच आशेवर जगत आहे..

प्रेम करु नका कधी,

प्रेम करु नका कधी,
असे सर्वजण म्हणतात गं_
पण कोणी किती काही करा,
प्रेम ते आपोआप होत गं_

त्या त्या वेळेला त्या त्या क्षणी,
बरोबर योगायोग जुळतात गं_
ते सुंदर नाजुक क्षण मग_
अविस्मरणीय होवुन जातात गं_

म्हटलयं ना कोणीतरी या आयुष्यात,
प्रत्येक जण प्रेमात पडतो ग_
कारण प्रत्येकाच्या मनात एक,
हृद्यमर्दम दडलेला असतो ग_


milind

तुझ्या हातात हात देणं

तुझ्या हातात हात देणं
हे सोप्पं नव्हतं मला
परिणामाची चिंता न करता
विश्वासाने तरीही मी हात पुढे केला !

मनापासून प्रेम केलं तुझ्यावर म्हणून
घरापासुनही पोरकं केलं स्वतःला
माझ पूर्ण अस्तित्वच
अर्पण केलं मी तुला !!

पण आज तो हातही
तू हिरावून घेतलास
तेव्हा निर्णय घ्यायला लावून
आज अचानक पलटलास !!!

असा कसा माझ्या भावनाचा
बाजार तू मांडलास
तुझ्यासोबत मांडलेला डाव
अर्ध्यावरच उधलावलास !!!

आता मी कुठे जाऊ ???
नाती असताना अनाथ म्हणून राहू
का रे सगळ्याच नात्यांपासून
पोरकं केलास मला ???

का रे सगळ्याच नात्यांपासून
पोरकं केलास मला ???

सुंदर स्त्री दिसली की नकळत वळतात नजरा...

सुंदर स्त्री दिसली की नकळत वळतात नजरा...
रेखीव पुष्ट देहयष्टी पाहुनी तुप्त होते आपुले मन...
एक क्षण वाटत वाईट असं सौंदर्य नाही आपलं...
क्षणात होता नजरा नजर लाजेने चूर होते मन...


सौंदर्याची किंमत ना नाही मोजावी लागत सुंदर स्त्रियांना...
जपावी तिने नित्य साधी रहाणी अन उच्च विचारसरणी...
लाघवी व्यक्तिमत्व मिठास वाणी शुद्ध आचरण ठेवी निर्मल...
सुंदर स्त्रीकडे पाहता दिसावी आपुलीच माय तिच्या ठिकाणी...

वागण माझं खुपतंय तुला हे कळतंय मला...
तुझ्या धारदार शब्दांनी घायाळ केलंस मन...
आला राग विचार नाही केलास तुझ्या चुकीचा...
धरला मी अबोला झालो स्तब्ध शांत झालं मन...


मनातील काही भावना नाही सांगता येत शब्दात...
नाही शब्द फुलत ओठी नाही येत प्रितीच्या भावना...
नयन बोलती चेहराही खुलतो ओठ हसती आनंदानी...
कळत नकळत झालेला तुझा स्पर्श सांगे प्रीती भावना...

स्वत:साठी सगळेच असतात जगत...
एक दिनी जगून पहा फक्त दुस-यासाठी...
येईल समजून दु:ख त्यातून शोधा सुख...
जाणा सुख दु:खांचा खेळ आपल्यासाठी...

कठोर शब्द तुझे मनाला घायाळ करुनी गेले...
झालेली चूक आली लक्षात वाटलं खूप वाईट...
चूक येईलही सुधारता मनाला जखमेचे काय...
जखमेचा व्रण मनाला चिकटून रहाणार घट्ट...


तुझ्यावर केलं मी मनापासून प्रेम...
जिभेवरील शब्द ओठीच का थबकले...
नाही व्यक्त करू शकलो मी प्रेमभावना...
तू संधी देऊनही माझे प्रेम अबोल जाहले...


राहणे शक्य नाही ईश्वरास आपुल्या भक्तांचे घरी...
शोधिला उपाय ईश्वराने रुपात आईच्या राहिला...
आई आपणासी परम पूज्य लीन व्हावे चरणी...
भाग्य थोर म्हणुनी सहवास आईचा लाभला...


क्षण ते प्रितीचे लागतात विसरावे...
एकतर्फी प्रीतिला नसतो अर्थ काही...
येईल आठवण जेव्हा ठेवावे शांत मन...
प्रितीशब्द गुंफण्याचे तिच्या नशिबी नाही...




अर्थपूर्ण शब्द तुझे ओठी फुलतात सहजतेने...
कागदावर उमलतात सुंदर कवितांच्या रुपात...
दुखितांना देतात आनंद हसवितात पोट भरून...
आनंदी जीवनाचे रहस्य बहरते तुझ्या शब्दात...


हातावरील रेषा आपल्या सांगतील का भविष्य...
पाहिल्या असंख्य रेषा गोंधळ होईल मनाचा...
शहाण्यांनी लागू नये मागे हातावरील रेषांच्या...
उभ्या आडव्या रेषा दावती मार्ग आपुल्या दु:खाचा...


पैसे खाणारे अनेक आहेत आपल्यात...
पैसा देई मौज मज्जा धुंद करी मनाला...
अन्न ही खाणारे आहेत की आपल्यात...
अन्न देते आरोग्य शक्ती समाधान मनाला...


आपल्या हातावरील असंख्य रेषा...
घडवीत नाहीत आपलं नशीब कधीही...
आपलं नशीब घडतं बुद्धी अन कष्टानी...
प्रामाणिक कष्ट देती समाधान कधीही...


मागे वळून कधीही पाहू नका...
आत्मविश्वासाने पुढे जात रहा...
येणारी संधी कधी सोडू नका ...
मराठीचा अभिमान ठेऊन रहा...


आपली उचली जीभ लावली टाळ्याला...
अपशब्द बोलून दुखवू नये कोणालाही...
गोड बोलून आपणास जग जिंकता येत...
किमया हि शब्दांची फुलवावी बहरावीही...

हर नज़र को एक नज़र की तलाश है,

हर नज़र को एक नज़र की तलाश है,
हर चहरे मे कुछ तो एह्साह है!

आपसे दोस्ती हम यूं ही नही कर बैठे,
क्या करे हमारी पसंद ही कुछ "ख़ास" है!

चिरागों से अगर अँधेरा दूर होता,
तो चाँद की चाहत किसे होती!

कट सकती अगर अकेले जिन्दगी,
तो दोस्ती नाम की चीज़ ही न होती!

कभी किसी से जीकर ऐ जुदाई मत करना,
इस दोस्त से कभी रुसवाई मत करना!

कभी अगर दिल भर जाये तो संग अपने रुला लेना,
तनहा जी कर अपने इस दोस्त को इतने बड़ी सजा ना देना!

दोस्ती सची हो तो वक्त रुक जता है,
अस्मा लाख ऊँचा हो मगर झुक जता है!

दोस्ती मे दुनिया लाख बने रुकावट,
अगर दोस्त सचा हो तो खुदा भी झुक जता है!

दोस्ती वो एहसास है जो मिटती नही,
दोस्ती पर्वत है वोह, जोह झुकता नही!

इसकी कीमत क्या है पूछो हमसे,
यह वो "अनमोल" मोती है जो बिकता नही!

सची है दोस्ती आजमा के देखो,
करके यकीं मुझपर मेरे पास आके देखो!

बदलता नही कभी सोना अपना रंग,
चाहे जितनी बार आग मे जला के देखो !!

उस पेटला आखिर गोड धुरात

उस पेटला आखिर गोड धुरात
कापूसही आता शर्थीने धुपतोय,
वस्त्र कापसाचंही नशिबी नाही
न्यायासाठी बळीराजा खपतोय..!!

घाम गाळतोय एकीच्या लढाईत
पोटाला बसतोय जीवघेणा चिमटा,
अस्मानी-सुलतानी नशिब भोगात
Package चं लोणी लाट्तोय भामटा..!!

कृषीप्रधान म्हणवते भावी महासत्ता
शेतकी धोरणांना वाटण्याच्या अक्षता,
आभाळाऐवजी पाऊस डोळ्यात दाटतो
स्वार्थावला वाली गाभणली दक्षता..!!

योगवाले, उपोषणवाले टेकतील हात
दिखाऊपणाचं सोंग पडेलं महागात,
कालचे पाढे पंचावन्न खूब म्हणत पुन्हा
२०१४चा अभागी मतदाता येईल रंगात..!!

कायदा - अंमलबजावणीचा आभासी खेळ
संसदेपेक्षा श्रेष्ठ असेलं का गांधीवादी माणूस?
काळ्या बॅंका आता चक्क डोईजड होताहेत
आतातरी फिटेलं का गुंतवणुकीची हौस..!!

बलिदानाचं रक्त खचितंच स्वर्गी टाहो फोडेलं
कुंपणानेचं बांधलंय भ्रष्टाचाराशी 'सु'-संधान,
धुळीस मिळतंय ऐतिहासिक स्वप्न उष:कालाचं
कुठल्या तोंडाने म्हणणार "मेरा भारत महान"..??

ओठावरच्या लालीचा तुझ्या.... रंग लाल लाल....

हवाहवासा स्पर्श तुझा....
सुखद हर्ष देऊन गेला.....
ओठावरच्या लालीला....
गाली माझ्या उमटवून गेला....



ओठावरच्या लालीला तुझ्या...
अर्धे वाटून घ्यावे..
मिठीत येता तू...
माझ्यातच सामावून जावे....



ओठाला भिडता ओठ....
हृदय लागते धडधडायला...
ओठातील मधुर काव्य.....
शब्दात लागते उतरायला...




गालावरची खळी तुझ्या...
ओठांनी मला चाखायचेय..
तुझ्या संगतीने सखे
आयुष्याचे गणित अखायचेय...



आठवते तुला....
मी दिलेले तुला पहिले चुंबन....
लाजून तू मग...
केलेले ते प्रेमळ आलिंगन...




ओठावरच्या लालीचा तुझ्या....
रंग लाल लाल....
तिला उमटवून घेण्यासाठी...
आतुरलेला माझा गाल...

तू डोळ्यापासून दूर जाताना...

मी कधीच म्हटले नाही..
तिने माझे प्रेम जपावे....
कडू गोड आठवणीत कधी....
तिने मला टिपावे....



तू डोळ्यापासून दूर जाताना...
अश्रूंनी पापण्या भरून जातात ..
वळणावरच्या रस्त्यावर जेव्हा....
तुझ्या आठवणी नजरे आडून जातात...



मी म्हटले होते तुला....
होशील का ग तू माझी....
लाजून हसली होतीस गालात....
मुक्यानेच दिला होतास प्रतिसाद...

तू सोबत असलीस कि.

माझ्या सखीच्या मागे ,
अक्खे मृगजळ जुंपलेले ,
पण तिचे मन मात्र ,
होते माझ्यातच गुंतलेले ,



काल अवचित मला..
"मृगजळ" भेटले.....
कधी फसवे.. कधी रुसवे....
त्याने मला गाठले...



तू सोबत नसताना....
सोबत असते तुझी सावली....
अडखळता मी कुठे....
साथ देते तीच पावलो पावली...




तू सोबत असलीस कि.
लोकांचे डोळे टवकारायचे....
त्यांनी पहावे म्हणून..
आपण दोघे अजून जवळ यायचे...

मी माझे प्रेम फक्त..

मी माझे प्रेम फक्त..
माझ्या शब्दातून मांडून गेली...
जे तुला कधी....
कळलेच नाहीत मुळी.....



माझ्या अव्यक्त भावनांना...
जोड माझ्या शब्दांची....
मिसळले प्रेम तुझे...
प्रीत फुलली माझी तुझी...




माझ्या सखीच्या मागे ,
अक्खे मृगजळ जुंपलेले ,
पण तिचे मन मात्र ,
होते माझ्यातच गुंतलेले ,

तू फुलासारखी फुललीस...

कसं कळते ग तुला...
माझ्या मनात काय आहे.....?
न सांगताच कळते सारे.....
हेच का ग ते प्रेम आहे...?



तू फुलासारखी फुललीस...
कि मला भ्रमर व्हावेसे वाटते.....
ओठावर वरच मध चाखून....
तुझ्या भोवती भिरभिरावेसे वाटते...



मला पण वाटलं होतं...
मी तुझ्या मनातले ओळखावे....
त्याच निमित्ताने.....
तुझ्या अजून जवळ यावे...

"माझ तुझ्यावर प्रेम आहे..."

तुझा रुसणे ....
खोटे खोटे रागावणे....
घायाळ करते हृदयाला....
तुझे ते खळखळून हसणे...



लटक्या रागाला तुझ्या.....
स्पर्श माझा पुरेसा असतो....
गळून पडतो तो हि....
जेव्हा मी सोबत असतो...



मी तुला पहिले...
अन मलाच विसरून गेलो.....
तुझ्या सोबतचे ते क्षण....
नेहमी जगत गेलो...




आवडते मला खूप..
तुझी वाट पाहत थांबायला....
तू जवळ नसतानाही...
तुझ्या आठवणीत रमायला...



"माझ तुझ्यावर प्रेम आहे..."
तू हळूच माझ्या कानात म्हटले होतेस....
माझे असलेले माझं हृदय तू
अलगद चोरून नेले होतेस..

"प्रेयसी :- तू दुसर्या मुलीकडे बघतोस

"प्रेयसी :- तू दुसर्या मुलीकडे बघतोस तेव्हा तिच्यात प्रथम काय बघतोस ?

प्रियकर :- कोणाच सुंदर हास्य, कोणाचा सुंदर चेहरा, कोणाचे सुंदर डोळे .... अस बघतो का ग ?

प्रेयसी :- ( रुसून, फुगून, नाक मुरडून) सगळी मुले सारखीच असतात !!

प्रियकर :- ( तिला जवळ घेऊन) पण सुंदर हास्य, सुंदर चेहरा, सुंदर डोळे, सुंदर मन आणि सुंदर हृदय हे सगळ एकाच ठिकाणी फक्त आणि फक्त

तुझ्याकडेच मला दिसतं आणि दर वेळी मला हे त्या मुलींकडे बघून जाणवतं !!!!"

क्षणभर तुझ्या आठवणींना....

जाळल्या नंतर राख हि माझी...
तुझ्या प्रेमात रंगलेली...
तुझ्या स्पर्शाने ती....
विझून गेलेली...



क्षणभर तुझ्या आठवणींना....
आज दूर ठेऊन पहिले ....
तुझ्या नावाने धडधडणाऱ्या हृदयाला....
क्षणभर रोखून पहिले....




माझ्या लेखणीला.....
माझ्या भावनांची साथ .....
लिहिते ती तेच.....
जे असते माझ्या मनात....

क्षणभर तुझ्या आठवणींना....

मोगऱ्याच्या सुगंधाने....
सकाळ आज मोहरून गेली....
सूर्य आला डोक्यावर ......
अन पहाट टळून गेली.....



जाळल्या नंतर राख हि माझी...
तुझ्या प्रेमात रंगलेली...
तुझ्या स्पर्शाने ती....
विझून गेलेली...




क्षणभर तुझ्या आठवणींना....
आज दूर ठेऊन पहिले ....
तुझ्या नावाने धडधडणाऱ्या हृदयाला....
क्षणभर रोखून पहिले....

मला ते दिवस हवे आहेत ..................

मला ते दिवस हवे आहेत ..................

मला ते दिवस हवे आहेत ... ..................
सकाळी सकाळी उठून शाळेत जायचे ...
बाईंचा धडा अन गृहपाठ ..
सरांची छडी अन शाळेचा डब्बा ..
यातच सारा दिवस जायचा ..
मला ते दिवस हवे आहेत ..................
दिवसभर चीनचा ,कैर्या पाडत उनाडक्या करायच्या ...
कधी दिवसभर क्रिकेट खेळून हात पाय दुखायचे ..
आई कडे icecrm साठी हत्त करायचा ...
अन बाबांनी तो क्षणात पुरवायचा ...
मला ते दिवस हवे आहेत ..................
पावसात नाचायचे अन चिखलात खेळायचे ..
निखळ हसायचे अन मनोसक्त रडायचे ...
मित्रांची निर्मल मैत्री असायची
कदीच ती स्वार्थी नसायची ...
मला ते दिवस हवे आहेत ... ...............
एकत्र खेळण्यात मजा असायची..
मी तू मी भांडण्यात गम्मत असायची
वाढदिवसाला cake आणून पार्टी व्हायची ...
अन मित्रांची ती वाक्य आपली दोस्ती कधी न तुटायची ..
मला ते दिवस हवे आहेत ...
आयुष्य जगण्यात खरा आनंद वाटायचा ,
प्रतेक दिवस नवीन सुख आणायचा ...
माज्या लाडिक बोलण्याचा सर्वाना कौतुक असायचे ..
माज्या हुशारीचे बक्षीस भेटायचे ..
मला ते दिवस हवे आहेत ...
आई बाबा ताई फक्त यांचामध्ये जीवन गुरफटलेले असायचे
प्रेम म्हणजे काय ते फक्त त्यांचा कडून च कळायचे ...--Specially dedicated to
one of my best friend.--

अश्या एका संध्याकाळी.... तुझी माझी भेट व्हावी...

अश्या एका संध्याकाळी....
तुझी माझी भेट व्हावी...
अलगद नभातुन उतरावे ढग ...
अन प्रत्येक थेंबात तू भिजुन जावी...




डोळ्यांना आज कसले हे...
स्वप्न सतावत आहे...
तुझ्या आठवणींना हे..
रात्र रात्र जागवत आहे..




तुला भिजताना पाहून...
पाऊस तुफ़ान बरसतो...
तुला स्पर्श करण्यासाठी...
वेडा थेंब सरसर खाली येतो..

दुःखाच्या उन्हात अन सुखाच्या सावलीत,

दुःखाच्या उन्हात अन सुखाच्या सावलीत,
कधी मन मारून कधी मनसोक्त....खूप जगलोय मी..!!

प्रेमाच्या वर्षावात अन इर्षेच्या दुष्काळात,
कधी मन मारून कधी मनसोक्त....खूप हसलोय मी..!!

वासनेच्या धगीत अन पवित्रतेच्या शीतलतेत,
कधी मन मारून कधी मनसोक्त....खूप चाललोय मी..!!

बालीशपणाच्या भातुकलीत अन पोक्तपणाच्या जुगारात,
कधी मन मारून कधी मनसोक्त....खूप हरलोय मी..!!

श्रीमंतीच्या सुर्योदयात अन गरिबीच्या सुर्यास्तात,
कधी मन मारून कधी मनसोक्त....खूप होरपळलोय मी..!!

शरीराच्या बाजारात अन मन-भावनांच्या सौद्यात,
कधी मन मारून कधी मनसोक्त....खरंच खूप थकलोय मी..!!

माउलीतला हक्काचा ईश्वर

माउलीतला हक्काचा ईश्वर
सरते शेवटी खुणावतोय,
आई बनून जन्मला तो
लेकराकडून दुणावतोय..!!

ममतेची कदर पामराला
जन्मी ह्या उमगेल काय,
सरून जाईल करंटा लेक
माय पुन्हा जन्मेल काय..??

दुधाचं कर्ज नाही रे बाळा
कर्तव्याची जाण राहू देत,
माणुसकी म्हणून निदान
ममतेचा मान असू देत..!!

पंखात बळ भरलेलं पाखरू
आज घेतंय गगन भरारी,
घरट्यातल्या वार्धक्याला
आशा तुझीचं रे संसारी..!!

आतातरी वासरा कृतज्ञ हो
गोठ्यात हंबरतेय बघ गाय,
जिच्या आधाराने वाढलास
निराधार झालीये आज माय..!!

मी एक थेंब....आकाशातून कोसळणारा...

मी एक थेंब....आकाशातून कोसळणारा...
मी एक थेंब....तुझ्या गालावरून ओघळणारा....
मी एक थेंब....तुझ्या डोळ्यात तरळनारा ....
मी एक थेंब....तुझ्या स्पर्श साठी तरसणारा....



प्रेमात म्हणे असेच होते...
अनोळखी असे कुणी आपले होऊन जाते...
डोळ्यातही दिसतात तिची स्वप्ने.....
आपले हृदय नकळत कुणी चोरून नेते....





तुझ्या मनातील शब्द कधी...
आलेच नाहीत ओठावर....
ओळखले होते तुझ्या डोळ्यात....
पण शब्द माझेही रुसले होते तुझ्यावर...

त्या नदीच्या काठावर...

कसा विसरशील तू मला....
मी तुझ्या हृदयातच वसलेला...
तुझ्या प्रतीक्षेत अजूनही..
त्याच वाटेवर बसलेला....



त्या नदीच्या काठावर...
हात तुझा माझ्या खांद्यावर....
सुर्यास्ताचा सूर्य देखील....
थांबलाय अर्ध्या वाटेवर...



लग्नानंतर तुझे नाव
बदलायचा बेत नाही ....

कारण आता या नावाशिवाय
मला जगताच येत नाही !!!



पावसात भिजलेले शरीर तुझा पाहून...
पावसाचा थेंबही शरमून गेला...
शहारलेल्या शरीरावर तुझ्या येऊन.....
तो तिथेच विरून गेला...

वाढदिवसाच्या शुभेच्छा.

वाढदिवसाच्या शुभेच्छा.
*******आयुष्यात पुढे सरकत राहा *****
आयुष्यात पुढे सरकत राहा.......

मित्र मित्र म्हणता म्हणता मैत्री होते
मैत्री मैत्री म्हणता म्हणता नाते जुळते
अशी अनेक म्हणता म्हणताना ती जुळतात
अनेकना त्यांतून असे ऋणानुबंध निर्माण होतात

हात हवा असतो प्रत्येकाला प्रत्येकाचा
साथ हवी असते प्रत्येकाला प्रत्येकाची
पण जेव्हा तो हात नकोसा होतो
तेव्हा नकोशी होते ती साथ त्या साथीदाराची

नाती जोडता जुळवता प्रेम जडते
साय्रा जगाला सोडून प्रीती ह्रुदयात दडते
तुटतात जेव्हाही नाती, ती जुळवणे होते कठिण
तुकडे होतात जेव्हा त्या ह्रुदयाचे, त्याला जोडणे होते कठिण

आत्मविश्वास असतो एकमेकांना एकमेकांवर
अनेकांना आपल्या आणि आपल्यांवर
जेव्हा उठतोतो विश्वास स्वत:च्याच आत्म्यावरूनच
नाही उरत कोणी आपले नाही उरत कोणी कोणाचे

आयुष्यात प्रत्येकाच्या आयुष्यात घडत असतात अनेकप्रसंग
अनुभवत असतो तो अनेक अनुभव येता जाता
अनेक वाईट असतात थोडेसे चांगले असतात
असाच काहीतरी म्हणे माणूस घडत असतो

खचू नका असे प्रसंग येता जाता
भय नामकराक्षसाला तारणारे
आत्मविश्वासाचे ब्रम्हास्त्र निर्माण करत राहा
आपल्या आयुष्याचा हिमालय असाच आत्मविश्वासाने चढत राहा..
आयुष्यात पुढे सरकत राहा.......
वाढदिवसाच्या शुभेच्छा.


--------------------------------------------------------
तुझी नी माझी मैत्री एक गाठ असावी,
कुठल्याही मतभेदाला तिथे वाट नसावी,
मी आनंदात असताना हास्य तुझे असावेत,
तू दुखात असताना अश्रु माझे असावेत.
--------------------------------------------------------

आठवनी बालपनीच्या... :)

कसे सांगू तुला..?
तुझ्या आठवनींना शब्दात मांडतोय..
नाही विसरू शकलो....ते क्षण..
जे मी आता रोज नव्याने जगतोय...


तु नसतेस आता सोबत..
तुझ्या सोबतच जगतोय...
तुझ्या या अस्तित्वाला...
मी माझ्या हृदयात जपतोय..



आठवनी बालपनीच्या... :)

तुझ्या सोबत खेळताना..
मी अगदी दंगून जायचो...
तु सतत सोबत असावीस..
म्हणून घर पालथे करायचो...

तुझ्या वरच्या कवीता..

तुझ्या विषयी बोलताना...
मी अजुनही भारावुन जातो...
तु आठवायला लागलीस की..
मी मलाच विसरुन जातो..



प्रेम श्रेष्ठ की पैसा...
हा साला हिसाब कैसा...
प्रेमा साठी पैसा मोठा....
अन पैशा पुढे प्रेम खोटा...





तुझ्या वरच्या कवीता....
मी मनात साठवून ठेवतो...
फ़क्त तुला कळाव्यात...
म्हणून कागदावर मांडतो...







कसे सांगू तुला..?
तुझ्या आठवनींना शब्दात मांडतोय..
नाही विसरू शकलो....ते क्षण..
जे मी आता रोज नव्याने जगतोय.

आकाशातला एक तारा...

कधी भेटलोच नाही आपण....
असे दाखवून तू निघून गेलास....
मला पाठ दाखवून तू...
तू मला दुरावून गेलास...




देव माझा नाही रुसलाय ...
मीच रुसलोय त्याच्यावर...
तो दुरावला असला तरी..
तुमच्या रुपात भेटतो इथे आल्यावर...




कसा विसरेन ग मी..
तुझी माझी पहिली भेट..
तु मला पाहताच धावत येऊन...
बिलगली होतिस थेट.. :)



अजुनही तुझं हृदय..
जपतेय मी माझ्यापाशी...
पुन्हा हरवेल ते माझ्या पासुन..
म्हणून ठेवते मी हृदयापाशी...





मी पुढे जाता जाता..
हृदय माझे अंथरून गेले...
तु येशील मागून म्हणून...
हृदय तुकडे तिथेच पेरुन गेले..





आकाशातला एक तारा...
मला चमचमताना दिसला...
तुझ्या साठी निरोप आहे..
असे म्हणून गालात हसला..

देवळात जाने मी कधीच सोडले...

निरोप घेऊन जाताना ....
मी तिथेच स्तब्द असते....
तू वळून पहिशील याची...
प्रतीक्षा मी करत असते.



बऱ्याच दिवसांनी.......
आज उचकी येऊन गेली......
विसरले नाहि मी तुला....
हा संदेश देऊन गेली......



देवळात जाने मी कधीच सोडले...
देव देवळात नाही कळले तेव्हा...
तो हि आता भटकत असतो....
त्याचे भक्त भेटत नाहीत तेव्हा....

असे कसे हे नाते...

असे कसे हे नाते...
जे जुळण्या आधीच तुटून जाते...
दोन मने एक होणार..
त्या आधीच नशीब ते मोडून जाते.


खूप त्रास सहन केल्यावर शेवटी
सहनशक्ती चाही अंत होतो ,
सहन शक्ती संपली कि ,
माणूस कायमचाच शांत होतो .



एक एक चारोळी करत
प्रेमाची मी कथा मांडतो
शब्द पण अपुरे पडतात
चारोळीत जेव्हा भाव सांगतो




एकांतातली कविता
छान जमली
लिहिता लिहिता
मस्तच रचली ...




एक एक दिस काढतोय तुझ्याशिवाय ,

एक एक रात्र सरतेय तुझ्याशिवाय ,

मी तर तुझ्या आठवणीत पुरता वेडा झालोय गं ,

सखे तुला करमत का ग माझ्याशिवाय ?

त्याला तुझ्या आठवणींचा आधार...

शब्द माझे उमटले...
तो कागद कोरा होता...
लिहितानाही त्याच्यात...
दिसत तुझाच चेहरा होता...



आज चूरघळलेया कागदाच्या....
घड्या मी उलघडतोय...
लिहिलेले शब्द तुझ्या साठी.....
पुन्हा नव्याने लिहितोय...


माझ्या या जगण्याला....
तुझ्या सावलीचा आधार....
श्वास माझा जाताना...
त्याला तुझ्या आठवणींचा आधार...


जीवनातील प्रत्येक क्षणात.....
सुख शोधायला शिक ...
समोर आलेल्या दुख:ला....
धैर्याने सामोरे जायला शिक....

लोणावळा, खंडाळा, कोल्हापूरचा पन्हाळा

अहो भरल्या बाजारी धनी तुम्ही मला हेरलं
हेरलं ते हेरलं अन्‌ लगीन अपुलं ठरलं

लगीन झालं, गोंधळ झाला
आता एक काम हो ठरलं

लोणावळा, खंडाळा, कोल्हापूरचा पन्हाळा
बेंगलोर, गोवा नि काश्मिरला
कुठं कुठं जायाचं हनिमूनला ?

रातभर एकली जागू कशी ?
सासूला अडचण सांगू कशी ?
घरात पाव्हणं न्‌ दारात मेव्हणं
एकांत मिळेना भेटायला
कुठं कुठं जायाचं हनिमूनला ?

न‍उवारी नेसून कारभारी
खेटून बसेन शेजारी
गरम अंथरूण गरम पांघरूण
गरमागरम ह्यो मामला
कुठं कुठं जायाचं हनिमूनला ?

गुलाबी थंडीत गमतीनं
मजेत राहू या संगतीनं
जातानं दोघं न्‌ येताना तिघं
नातूच आणूया दावायला
कुठं कुठं जायाचं हनिमूनला ?

गीत - शांताराम नांदगावकर
संगीत - बाळ पळसुले
स्वर - आशा भोसले
चित्रपट - फटाकडी (१९८०)

मिठीत तुझ्या.. एक वेगळीच मिठास होती...

हृदयाचे रिकामी कोपरे...
तुझ्या स्मृतींनी भरलेले....
डोळ्याच्या पापण्यांना मात्र...
अश्रुंनी मोहरलेले..



मिठीत तुझ्या..
एक वेगळीच मिठास होती...
चुंबनाची गोडी तुझ्या...
माझ्या साठी खास होती...




कवेत तु यावे...
मी मलाच विसरावे..
स्वप्नच की भास हे..
माझे मलाच न कळावे..



तु जवळ नसताना ही..
सतत तुझा आभास आहे...
गहिवरल्या मिठीत माझ्या..
सखे तुझाच भास आहे..

प्रत्येक ओळीचे पहीले अक्षर पहा..

प्रत्येक ओळीचे पहीले अक्षर पहा..

मि तुला रडवले...
ठीक मी तुझा दोषी आहे...
तरी तुझ्या साठी...
घेऊन हृदय तुझ्या साठी आहे..

एक एक चारोळी करत प्रेमाची मी कथा मांडतो

तिने माघारी फिरून परतावं
मी मात्र षंढ सारख बघत रहाव
भूतकाळातले सारे किताब आठवून
पापण्यात अश्रुना गच्च आवळून धराव





नेहमी असाच करत आलो
मुखवटे चढवत गेलो
भावनेस लपावे म्हणून
शब्द गिळत राहिलो



इच्छा हि अनाहूत ठरते
सारच हे नकळत घडते
घडणारा प्रत्येक ते क्षण
आपल्याच क्षणांना मारते



पुरुषार्थ दुखवू नये म्हणून
सार बंद कप्प्यात ठेवले
त्यास माझा हताशपणा समजून
हे जगच माझ्यावर हसले



त्या दिसाला करून...
आत्मसमर्पण हे जीवन वाहिले
निर्दयी समाजान त्यास आत्महत्या
समजून सारे कायदे कलम शिकवले


एक एक चारोळी करत
प्रेमाची मी कथा मांडतो
शब्द पण अपुरे पडतात
चारोळीत जेव्हा भाव सांगतो

तो थेंब मातीत विरला

माझ्या लेखनीतले शब्द...
सतत तुझ्याच भोवताली फिरतात..
तू त्यांना पाहून हसावे..
म्हणून तुला स्वतःत विणतात...




विरह हा प्रीतीचा
मजही करी घायाळ
डोळ्यांतून वाही आसवे
अन मनात हे बेहक ....




धुंद झाल्या कळ्या...
तु स्पर्श केलेस त्यांना म्हणून....
फुलायचे आहे त्याना....
तू त्यांना माळावे म्हणून....




लाजाळूचे झाड तू...
असे "मृगजळात" कसे उगवले...
तू हि फसलीस त्यात..
कि तुला हि त्याने आमिष दाखविले...




वाचन नको देओउस
काचेसम असते ते
नाही पेलवत आले तर
क्षणात चूर होते ते .............




आठवते तुला....
मी एकदा तुझे हात धरले होते ...
तेव्हा तुझे डोळे...
अश्रूंनी भरले होते...

तुला पहिले कि..
हृदयात वसंत फुलतो....
तू लाजून हसलीस कि.....
जीव माझा हळहळतो ...



तो थेंब मातीत विरला
विरून त्याने निसर्ग फुलवला
निसर्ग फुलवताना मात्र सख्ये
स्वतःचेच अस्तित्व विसरला

परतीची तुझ्या वेडीच आशा सये

परतीची तुझ्या वेडीच आशा सये
या वेड्या माझ्या मनाला
तो हि काय करेल बिचारा
आठवण तुझीच क्षण क्षणाला





हर श्वासात सख्या
तूच गुंतलायस
आठवणीत या केवळ
तूच समावलायस .....



तुझ्या ओल्या आठवणीत सये
मी नित चिंब भिजत असतो
पापण्यावर ओझे दुराव्याचे जरी
आठवणीच्या कुशीत निजत असतो

एके दिवशी माझा श्वास बंद होईल.. .

एके दिवशी माझा श्वास बंद होईल..
.
नको विचार करुस
.
की माझे प्रेम कमी होईल..
.
अंतर फक्त एवढं असेल..?
.
आज मी तुझी आठवण काढत आहे..
.
उद्या..?
.
माझी आठवण तुला येईल

प्रेम म्हणजे मी अन तू....

तुला पहिले कि..
हृदयात वसंत फुलतो....
तू लाजून हसलीस कि....
जीव माझा हळहळतो ...




आठवते तुला....
मी एकदा तुझे हात धरले होते ...
तेव्हा तुझे डोळे...
अश्रूंनी भरले होते...



प्रेम म्हणजे मी अन तू....
प्रेम म्हणजे माझ्यात तू....
प्रेम म्हणजे स्वप्नात तू....
प्रेम म्हणजे साक्षात तू....




तू हातात हात देशील...
मी साथ देण्याचे वचन देतो....
जाता जाता तुला ...
माझ्या प्रेमाची साठवण देतो....

कसे सरतील सये माझ्याविना दिसं तुझे ?

कसे सरतील सये माझ्याविना दिसं तुझे ?
सरताना आणि सांग सलतील ना !
गुलाबाची फुलं दोन रोज राती डोळ्यांवर
मुसूमुसू पाणी सांग भरतील ना ! .....

पावसाच्या धारा धारा ..... मोजताना दिस सारा
रिते रिते मन तुझे उरे .....
ओठभर हसे हसे..... उरातून वेडेपिसे
खोल खोल कोण आत झुरे ?
आता जरा अळिमिळी
तुझी माझी व्यथा निळी
सोसताना सुखावून हसशील ना ! .....

कोण तुझ्या सौधातून उभे असे सामसूम
चिडीचूप ..... सुनसान दिवा !
आता सांज ढळेलच आणि पुन्हा छळेलच
नभातून गोरा चांदवा !!
चांदण्याचे कोटी कण
आठवांचे ओले सण
रोज रोज नीजभर भरतील ना ! .....

इथे दूरदेशी माझ्या सुन्या खिडकीच्यापाशी
झडे सर ..... काचभर तडा !
तूच तूच ..... तुझ्या तुझ्या ..... तुझी तुझी ..... तुझे तुझे
सारा सारा तुझा तुझा सडा !! -
पडे माझ्या वाटेतून
आणि मग काट्यातून
- जातानाही पायभर मखमल ना ! .....

आता नाही बोलायाचे ..... जरा जरा जगायाचे
माळुनिया अबोलीची फुले !
देहभर हलू देत ..... विजेवर झुलू देत
तुझ्या माझ्या विरहाचे झुले !!
जरा घन झुरू दे ना
वारा गुदमरू दे ना
तेव्हा नभ धरा सारी भिजवील ना ! .....

बहरलेल्या ऋतूमध्ये प्रेमाचा गार वारा

कोरड्या तुझ्या शब्दातून
सखे अर्थ नवा काढला
नको नको म्हणताना
सहवास का वाढला ?


कोरड्या लाटा सये ओले किनारे आहे
ओले सहवास जरी कोरडे श्वास आहे
कोरडे शब्द जरी ओले अर्थ आहे
कोरड्या स्वप्नांचे खरंच अस्तित्व व्यर्थ आहे



घाबरण्याचा बहाणा सखे
जाणत का मी नाही,
तुझ्या हृदयाचा हरेक कप्पा
माझीचं वाट पाही..!!



बहरलेल्या ऋतूमध्ये
प्रेमाचा गार वारा
तुझ्या जवळ यायला
घाबरतोय जीव थोडा..



अदृश्य ओलावाचं तर भावनांचा
फुलवीत असतो सखे हरेक नातं,
नकळतपणे सुकेलं जप घालून
काळजाचं पाणी अन जीवाचं खत..!!



प्रेमातलं वाळवंट
वाटे तुझा दुरावा
शब्दांतून भेटे मग
सखे प्रेमाचा ओलावा


पावसाच्या सरी आणि तुझं हसणं सये
दोन्ही मिळून भिजवत असतात मला
कुणालाही दिसत नाही पण त्यामधील
हळव्या प्रेमाचा गहिरा तो ओलावा..........

एक क्षण प्रेमाचा त्या लाटांना लाभला

ठावूक आहे का सये आयुष्याच्या
वाळवंटात स्वप्नांचे झरे आहेत
सावली म्हणून जरी सोबतीस माझ्या
पण प्रतिबिंब विश्वासाचे खरे आहे


लाटेला त्या मिठीत घेताना सये
सागराला दुराव्याची नसते भीती
प्रत्येक क्षण स्पर्श अनुभूतीचा जरी
अल्प त्या क्षणात त्याने जगावे तरी किती ?



एक क्षण प्रेमाचा त्या लाटांना लाभला
पूर्ण अस्तित्व त्यांचा इथेच संपला
प्रेम करावे असे सख्या जिथे नाही कशाची भीती
प्रेमच असतो प्रेम साठी शेवटी ..............



शेवटी तुला माझे डोळे समजलेच नाही
मी पापण्यांची झालर केली तुला उमगलेच नाही
डोकावलस ना तू त्या दिवशी ...

स्वप्न तू सत्य तू
तुझ्यात मन हे हरवले आहे
मी आहे तुझ्या सावलीत सख्या
तू मला अंधारात मिरवले आहे..........


हरवले होते भान माझे सये
तुझ्यामुळे भानावर मी आलो
फिरता तू माघारी आज बघ
परत पुरता बेभान मी झालो



माझे सारे स्वप्न तू
असे काही हिरवले आहे
अनवाणी शोधतोय ते
माझे क्षण हरवले आहे

स्वप्न तू सत्य तू
तुझ्यात मन हे हरवले आहे
मी आहे तुझ्या सावलीत सख्या
तू मला अंधारात मिरवले आहे..........


हरवले होते भान माझे सये
तुझ्यामुळे भानावर मी आलो
फिरता तू माघारी आज बघ
परत पुरता बेभान मी झालो



माझे सारे स्वप्न तू
असे काही हिरवले आहे
अनवाणी शोधतोय ते
माझे क्षण हरवले आहे

प्रेम शब्द दोन अक्षरांचा,

नजरेला नजर काय,
बोलून गेली...........
तुझ आणि माझ "प्रेम"
आहे एकच सांगुन गेली........!
...................................................................................
तुझी आणि माझी भेट होने,
हां तर नशिबचाच आहे भाग..........!
"दूर" मी निघून गोलो तर ,
मनात ठेऊ नकोस माझ्या विषयी राग..........!!
..................................................................................
प्रेम शब्द दोन अक्षरांचा,
नुसता एकला तरी हर्ष होतो.........
आणि उच्चारला तर,
दोन ओठांमध्ये स्पर्श होतो..........
..................................................................................
तुझ्या प्रेमाची चव आहे गोड
ठाउक आहे मला...........!
म्हनुनच पडलो मी तुझ्या प्रेमात,
माहित आहे ना तुला ..........!!

एक पेपरवाला

एक पेपरवाला

आमोल म्हणजे कार्यकर्त्यांसाठी २४ तास अखंड राबणारा हात
आमोल म्हणजे विनोदी हास्याचा खळखळाट.....
आमोल म्हणजे कलाकारांचा ,कलाप्रेमींचा हक्काचा आधारवड ....
आमोल म्हणजे सांस्कृतिक चाळवळीसाठी अखंड वाहणारा चैतन्याचा झरा ......
आमोल म्हणजे ९० टक्के समाजकारण करून १० टक्के राजकारण करणारा नेता
आमोल म्हणजे मैत्रीत सर्वांला बरोबर घेऊन विकासाच्या रथाचे सारथ्य करणारा एक मुंबईकर.
.. ..आणि हो पुणेकरही .

पुणे हि माझी जन्मभूमी आहे..
तर मुंबई हि कर्मभूमी आहे, .
मुंबईने मला माझ्या आयुष्यात बरेच काही दिले ,
ज्याचे त्रुउन मला फेडता येणे शक्य नाही ,
मात्र पुण्यासारख्या छत्रपती शिवाजी महाराजांच्या ,
आणि भीमाशंकरच्या कुशीत असलेल्या पवित्र भूमीत माझा जन्म झाला .
त्यामुळे पुणेकडेही लक्ष द्यावे लागते .
मात्र मी डावे उजवे काही करत नाही .
दोन्ही माझ्यासाठी समान आहेत.
एक पेपरवाला

"आई"बद्दल लिहायचं म्हणतो

"आई"बद्दल लिहायचं म्हणतो
तर हि लेखणी नेहमी अडखळते
हसून म्हणते.......
अरे वेड्या तू काय लिहिशील
"आई" फक्त ती "आई"लाच कळते

मिठी तुझी अजूनही... हृदयाशी खिळून आहे...

मिठी तुझी अजूनही...
हृदयाशी खिळून आहे...
जशी तू दूर नसून...
माझ्यातच मिळून आहेस...



मिठी तुझी अजूनही...
हृदयाशी खिळून आहे...
जशी तू दूर नसून...
माझ्यातच मिळून आहेस...



बस पुरे आत्ता
चार ओळी खर्च करणे
रोज रोज तिच्या साठी
ह्या शब्दांना मारणे



गेल्याचा दुखवटा
किती दिवस करायचा
त्याच क्षणासाठी हा जीव
का म्हणून झुरत ठेवायचा

आठवणींच्या हिंदोळ्यावर....

तुझ्या मिठीत विसावण्याचा
एक तरी अवसर दे
ह्या पृथ्वीतलावरच सख्ये
स्वर्गाचा उपभोग भोगू दे




पुरे कर आत्ता शृंगार
हा जीव आत्ता किती हरणार
पाहून तुज हे नयन हसणार
पण हे मन मात्र झुरतच राहणार


ह्या वेड्या मनाने आज
डोळ्यांना हि फितवले
का कुणास ठाऊक सख्ये
त्यांनी हि तुझ्यासाठी चार थेंब वाहिले



आठवणींच्या हिंदोळ्यावर....
पुन्हा मला झुलायच आहे ....
तुझ्या संगे पुन्हा एकदा...
आकाशाला गवसणी घालायची आहे...




हा पाश आठवणीचा
सुटता सुटत न्हवता
शेवटी थकून हा जीव
अंतरात विलीन झाला होता

प्रिये तू मला हवी आहेस माझ्या सोबत

प्रत्येक तळीराम पिताना सांगतो
मी चषक सोडणार आहे
चषक म्हणतो तुझा संकल्प
मीच आज मोडणार आहे ..................


दारुडे बेहोष होऊन कोसळतात
तेव्हा किंकाळी फोडत नाहीत
याचा अर्थ असा नाही
त्यांची हाडे मोडत नाहीत .......



रानातल्या फुलांना माणसे
क्वचितच करतात स्पर्श
परंतु त्या स्पर्शातच मिळतो त्यांना
सात जन्माचा हर्ष ..




प्रिये तू मला हवी आहेस माझ्या सोबत
एखाद्या छानश्या हॉटेलमध्ये
ऐकायचे आहे ते तीन प्रेमाचे शब्द
फक्त तुझ्या तोंडून.................
.............................................................
.................................................
मी बिल भरते ..............................

रोज रोज सूर्य उगवतो ...रोज मावळतीला जातो ...

रोज रोज सूर्य उगवतो ...रोज मावळतीला जातो ...
अगदी न चुकता हे चालूच राहतं ..
तुझी आठवणही काहीशी अशीच.....
रोजच येते ..येतंच राहते ..मावळत मात्र नाही ...
...तुझी आठवण येते नी मनाचा तळ ढवळून काढते
तुझ्या सहवासातल्या स्मृतींना पुन:पुन्हा काळजावर कोरते ...
..आठवणी येत राहतात ...
आणि मी त्यात गुंतत जातो ...गुंततच जातो ...
..
तसं हे गुंतणं मनाला भावतं ...
तुझ्या स्मृतीमागे मन का धावतं,,
...
मनाला तेवढाच आधार वाटतो ...
तुझ्या विरहाचा का भार वाटतो?
..
मनाला उत्तर सापडत नाही ..
आठवणीना काही केल्या सोडत नाही...

एकच तुझा स्पर्श तो...

मैफिलीत तुझे नाव कोणी घेत तेव्हा
साऱ्यांची नजर माझ्यावर असते
जणू तुझ्या गाण्याची सुरुवात म्हणजे
माझी "प्रेतयात्रा" असते ...................


मरण दाराशी आल्यावर मी म्हटलं
तुला शंभर वर्ष आयुष्य आहे
मरणही चाट पडून म्हणालं
काय हा मनुष्य आहे ?



प्रत्येकाला एक आभाळ असावं
कधी वाटल तर भरारण्यासाठी
प्रत्येकाला एक घरट असावं
संद्याकाळी परतण्यासाठी ................



मी एक तो क्षण....
तुझ्या सवे असलेला...
तुझ्या एक हास्य मागे...
तुला हृदय देऊन बसलेला...



एकच तुझा स्पर्श तो...
अजूनही तळहातावर जपलेला...
नाही कळले तुला कधी...
पण मी त्यालाही आपला मानलेला...



देशील का ग पुन्हा....
विश्वासाने हात माझ्या हातात...
राहशील का ग पुन्हा..
त्यात प्रेमाने माझ्या हृदयात....


amol ghayal

जाणता अजाणता चुका चिक्कार झाल्या

जाणता अजाणता चुका चिक्कार झाल्या
घातल्या तुला हाका,आज चीत्त्कार झाल्या

शोधतो इथे तिथे त्या पाऊलखुणा न सापडे
तुझी वाट दावनार्या,वाटाही पसार झाल्या

वारा तो अश्व जाहला..न थांबतो,न सांगतो
भुंगा हि न जाने,म्हणे इथे कळ्या फार झाल्या

शोधण्या तुला मी चंद्रास नजर ठेवण्या सांगतो
भग्न पावलेल्या दिशा,त्याही तयार झाल्या

ये निघून सखे आता जीव हि विझण्यात आहे
आठवणी पहा त्या आसवांच्याही पार झाल्या

मी तुझे नाव वाळूत लिहिले

झेपेल तेवढेच दुखं
तो आपल्याला देतो
दिलेलं दुखं संपल कि
तो आपल्याला नेतो ..........



मी तुझे नाव वाळूत लिहिले
ते वाहून गेले
मी तुझे नाव हवेत लिहिले
ते उडून गेले
मग मी तुझे नाव हृदयात कोरले ...आणि ...
मला हार्ट-अटेक आला .......

दोन पाखरे बोलत असता

दोन पाखरे बोलत असता
शब्दांचे कंप हवेत कशाला ?
चोचीतून चोच टिपत असता
भुकेची ती आठव कशाला?

नजर नयनांशी भिडत असता
दर्पनाची ती गरज कशाला?
सोबत इतकी सुंदर असता
सौंदर्याची व्याख्या कशाला?

श्वास गंधाला ओळखत असता
स्पर्शाची ती गरज कशाला ?
मनात फुललेली प्रीत असता
बागेतली ती फुले कशाला?

दोन जीवांची एकी होता
दुसरी वाट हवी कशाला?
चालत असता त्या वाटेवर
तमा कुणाची हवी कशाला ?

दोन श्वास एकात मिसळता
उसना जीव हवा कशाला?
ठरलंच आहे सोबत मरणं
जगण्याची तर भाषा कशाला ?

आजकाल खरे प्रेम करते का कोणीतरी

आजकाल खरे प्रेम करते का कोणीतरी
आयुष्यात खरी सोबत देते का कोणीतरी . . .
आकर्षणाने भरलेला बाजार हा सगळा
इथे जीवाला जीव लावते का कोणीतरी . . .

पेटून उठेल जेव्हा मराठी काळीज

पंचनामा नको कोणी किती
या मातीसाठी रक्त सांडले
विचार करा एवढाच कि
आपण त्या रक्ताचे पवित्र किती राखले .........................



तू माझ्या पासून दूर असलीस...
तरी माझ्या शब्दांच्या आहेस खूप पास....
स्वप्नांचं राज्यात मला....
तुझ्या स्वप्नांचीच साथ....




पेटून उठेल जेव्हा मराठी काळीज
तेव्हाच संपेल नतद्रष्टांच मनोराज्य,
जेव्हा चालेलं मराठ्यांची कट्यार
गोरगरीब अनुभविल पुन्हा शिवराज्य..!!




शब्द माझे असले तरी.....
तुझ्या भोवताली फ़िरतात...
त्यांना पाहून तू हसलीस...
की कवितेत येऊन गुंफ़तात..



वेचतेय मी आता...
विखुरलेल्या तुझ्या आठवनींना...
माझ्या हृदयात धडधडणारया
तुझ्या प्रेमळ कंपणांना...

मिठी या शब्दात

पहाटेची वाट बघताना
रात्रीचाच लागतो डोळा
तुझ्या माझ्या स्वप्नांचे पक्षी
पापण्यांवर होतात गोळा .....




पांढरी कबुतरे सर्वजण मिळून
आकाशात सोडताना दिसतात
आणि टीचभर जमिनीच्या वादावरून
त्यांना धाराशाही करताना दिसतात ...............




मिठी या शब्दात
किती मिठास आहे
नुसता उच्चारला तरी
कृतीचा भास आहे ............

अजूनही रोज त्या समुद्रकिनारी

जिवलगाच्या भेटीत वाट पाहण्यातच काय मजा आहे
तुला त्याची कल्पना नाही कारण .............
उशिरा पोहचण्याची चांगली सवयच मला नाही .............
तुला हा अनुभव येणारही नाही कारण ...................
लवकर येण्याची वाईट सवयच तुला नाही .




तुझ्या तळहातावरच्या रेषा
मी डोळे भरून पाहतो
माझ्या स्वप्नांचा झरा
त्या रेषांमधून वाहतो .



एकदा गच्चीत तुला मी
केस वळवताना पाहिलं
एकुलत एक मन माझं
त्या केसांतच अडकून राहिलं...........



घेतलेल्या त्या आणाबाका विसरून
कळत नाही आपण असं का भांडाव
कण कण करून वेचलेल प्रेम
क्षणभरात असं का सांडाव .....................




अजूनही रोज त्या समुद्रकिनारी
तुझी वाट पाहत मी बसत असतो
अजूनही बुडताना तो सूर्य
रोज मला हसत असतो .................

शृंगाराने मढलेला चंद्र

चंद्रास हि वेड
तुझ्या सवे चालण्याचे
तूच सांग न सख्ये
काय चुकले ह्या मनाचे


शृंगाराने मढलेला चंद्र
खेळ पाहत सारा आपला
चाहूल तुज लागू नये म्हणून
त्यास लिंबोणीच्या झाडामागे सजवलेला



ढगाळलेल्या वातावरणात
एक चांदणी लुकलुकली
अशा अवेळी आकाशात
ती कुणासाठी चमकली ?

तुझ्या वेणीतलं मोगर्‍याचं फ़ुल व्हायचंय मला

तुझ्या वेणीतलं मोगर्‍याचं फ़ुल व्हायचंय मला

खोवशीलनामलामाझ्याहीनकळत
तुझ्यावेणीतलंमोगर्‍याचंफ़ुलव्हायचंयमला
भिजशीलनामाझ्याअंगणातमनसोक्त
तुलाआवडणारीसुखदश्रावणसरव्हायचंयमला
झेलशीलनामलाहळूवारअलगद
तुझ्याअळवावरचाटपोराथेंबव्हायचंयमला
देशीलनामलाप्रेमानंआलिंगन
तुझ्याकुशीतलीकापसाचीऊशीव्हायचंयमला
सावरशीलनामलानेहमीभरकटताना
तुझ्यासाडीचाढळणारापदरव्हायचंयमला
शोधशीलनामलानितळसागरकिनारी
तुलासापडणार्‍याशिंपल्यातलामोतीव्हायचंयमला
पुसशीलनामलातुझ्यारुमालाने
तुझ्यागालावरुनओघळणाराअश्रूव्हायचंयमला
घालशीलनाहळुवारप्रेमाचीफ़ुंकर
तुझ्यानाजूकतळहातावरलाफ़ोडव्हायचंयमला
परडीतवेचशीलनामलानतुडवता
तुझ्यापरसदारातल्याप्राजक्ताचासडाव्हायचंयमला
बाळगशीलनामलानेहमीबरोबर
तुझ्यागळ्यातलालाडकाताईतव्हायचंयमला
पहाशीलनामाझ्याकडेसाश्रूनयनांनी
तुझ्यापाणिदारडोळ्यातलंकाजळव्हायचंयमला
झुलशीलनामाझ्यास्वप्नांच्याहिंदोळ्यावर
तुझ्याकानातलंझुबकेदारडूलव्हायचंयमला
न्याहाळशीलनामलारात्रभरएकटक
तुझ्याशयनगृहातीलआरसाव्हायचंयमला
नाचशीलनामाझ्यासप्तसुरीतालावर
तुझ्यापायातलंरुणझुणतंपैजणव्हायचंयमला
धरशीलनामलाह्रदयाशीकौतूकानं
तुझ्यापायातघोटाळणारंइवलसंपिलूव्हायचंयमला
पहाशीलनामलासारखंमागेवळून
तुझ्यापाठीवरलानदिसणारातिळव्हायचंयमला

–
.

प्रेमकरणंम्हणजे, एकमेकांकडेपाहणेनाही, तरदोघांनीमिळुनएकाचगोष्टीकडे
पाहणे.

या मातीतुन जन्मलो

या मातीतुन जन्मलो

यामातीतुनजन्मलोयामातीतचमीसंपणारयेतानाहीजवळनव्हतेकाहीजातानाहीकाहीचबरोबरनाहीमीनेणारपरमेश्वरांनदिलेलआयुष्यप्रत्येकक्षणक्षणमीजगणारदु:खालासुखाचासोबतीकरुनसंकटाशीहितगुजमीकरणारजितकेजमेलतितकेहासुवाटतसर्वांचेअश्रुविकतमीघेणारतुदिलेलेजीवनतुझ्याचकार्यासबहालमीकरणारयामातीतुनजन्मलोयामातीतचमीसंपणारदु:खीकष्टीनराहोकोणीयासाठीसद्येवमीझिजणारअन
्यायाशीलढादेतप्रामाणिकपणामीजपणारसततकष्टतराहुनमाझ्याघामाचेचितकरणारयामातीतुनजन्मलोयामातीतचमीसंपणारशेवटीमरणयेईलतेव्हामुखीतुझेचनामघेणारजाताजाताहेजीवनईतरांच्यासाठीसार्थकीमीलावणारयामातीतुनजन्मलोयामातीतचमीसंपणार
amol.ghayal123@yahoo.co.in

भिजल्या क्षणांनी ...... तुझ्या आठवणींची

भिजल्या क्षणांनी ...... तुझ्या आठवणींची

आभाळ जेव्हा भरून येत
पावसाने तेव्हा थांबायचं नसत
होईल मोकळ आकाश
म्हणून विजेने गर्जायच नसत
तेव्हा करायची फक्त साथ
मातीने पावलांची आणि
भिजल्या क्षणांनी .......
तुझ्या आठवणींची

पान पान शहारून येत
तेव्हा दवबिंदूने लाजायचं नसत
मरण कुशीत येईल आता
म्हणून पानाने ओसरायच नसत
तेव्हा पहायची फक्त वाट
आसवाने डोळ्यांची आणि
अर्ध्या जागलेल्या स्वप्नाने
तुझ्या आभासांची

होईल वाऱ्याची ओळख
तेव्हा फुलाने दरवळायच असत
अस असत दुख म्हणून
गंधाने वेदनेला टिपायच नसत
तेव्हा मात्र कराययचाच फक्त घात
विव्हळणार्या चांदण्यांनी
क्षय झालेल्या पौर्णिमेचा आणि
अस्तीवाहीन वाऱ्याच्या ओळखीने
तुझ्या जाणीवेचा

पसरतील हात अंगणाचे जेव्हा
तेव्हा करायची अंधाराची मुठ
काळोखाला नसतेच जाग
उजेडातल्या सावल्यांची म्हणून
क्षीतीजाने काजळायाच नसत
त्याने जाळायची वात
सूर्याच्या विभोर स्पर्शाची आणि
काळ्याभोर शाईने तुझ्या कवितांची
बस्स इतकंच मग झाल
आणखीन काय ???
तुझ्याशिवाय इतक बास आहे मला....

डोळे बोलके झाले..

तू रुसावे...
असा मी कधीच वागत नाही..
तू खुश राहा...
याशिवाय काहीच मागत नाही...



डोळे बोलके झाले..
की मन हलके होते....
हृदयातल्या भावनांना..
मन बोलून जाते..

एक डोळ्याची आई

एका गावात एक बाई आपल्या छोट्या मुलाबरोबर एका छोट्या झोपडीत राहात होती. आपल्या मुलाला काही कमी पडू नयेम्हणून दिवसरात्र एक करून ती काम करत असे; पण त्या छोट्या मुलाला मात्र, आपली आई अजिबात आवडत नाही. तो तिचा तिरस्कार करत असतो; कारण तिला एक डोळा नसल्यामुळे

ती भेसूर दिसत असते. आईला तो शाळेतही येऊ देत नसतो.



एकदा एका कार्यक्रमासाठी आईला शाळेत जावे लागते; पण तिला बघून कुठे तोंड लपवावे हे मुलाला कळत नाही .... रागाचा एककटाक्ष टाकून तो तिथून पळून जातो. घरी आल्यावर तो आईला प्रचंड बोलतो.""कशाला आली होतीस शाळेत? आता माझे मित्र मला चिडवतील? मी उद्या शाळेत कसा जाऊ? तुला एक डोळा का नाही?मला तू अजिबात आवडत नाहीस.'' वगैरे वगैरे. आई काहीही बोलत नाही. आपण आईला खूप बोललो, याचे मुलालाही काही वाटत नाही. रागाने तो नुसता धुमसत असतो. आईशी काहीही न बोलता जेवतो आणि झोपतो. रात्री कधीतरी त्याला जाग येते; तर आपल्या मुलाची झोपमोड होऊ नये अशा दबक्‍या आवाजात त्याची आई रडत असते. पण त्याचेही त्याला काही वाटत नाही. एका डोळ्याच्या आपल्या आईचा त्याला अधिकच तिरस्कार वाटायला लागतो.



त्या क्षणी तो निर्णय घेतो, शिकून खूपमोठे व्हायचे आणि इथून बाहेर पडायचे.

त्याप्रमाणे तो खूप अभ्यास करतो. उच्च शिक्षणासाठी मोठ्या शहरात येतो.नामवंत विद्यापीठातून पदवी मिळवतो. मोठ्या कंपनीत मोठ्या हुद्‌द्‌यावर काम करू लागतो. एका सुंदर मुलीशी त्याचे लग्न होते. त्याला एक मुलगा, एक मुलगी होते. आता त्याचे कुटुंब पूर्ण होते; कारण हे सुंदर चित्र बिघडवणारी एका डोळ्याची त्याची आई तिथे नसते. तो तिला जवळजवळ विसरून गेलेला असतो. अतिशय सुखात असतो.



एक दिवस त्याच्या घराचे दार वाजते. दारात एका माणसाबरोबर त्याची तीच एकाडोळ्याची आई उभी असते. तिला बघून त्याची मुलगी घाबरून आत पळून जाते. तोआधी चक्रावतो आणि मग स्वतःला सावरत तिला म्हणतो, ""कोण आहेस तू? इथे का आलीस? बघ माझी मुलगी तुला घाबरली.''

""मी बहुतेक चुकीच्या पत्त्यावर आले,'' असे काहीसे पुटपुटत आई निघून जाते. तिने आपल्याला ओळखले नाही, अशा समाधानात (?) मुलगा दार लावून घेतो.

काही दिवसांनी, माजी विद्यार्थी संमेलनासाठी त्याला त्याच्या शाळेतून पत्र येते. परत त्या गावात जाऊ नये असे वाटत असतानाही तो संमेलनाला जाण्याचा निर्णय घेतो. ऑफिसच्या कामासाठी जातोय, असे बायकोला खोटेच सांगतो.

संमेलन पार पडते. कुठल्यातरी अनामिक ओढीने त्याची पावले त्याच्याही नकळत झोपडीकडे वळतात. दाराला कुलूप असते. शेजारची बाई त्याला ओळखते आणि एक पत्र देते. ते पत्र त्याच्या आईचे असते.

तो वाचू लागतो,



""... मी खूप आयुष्य जगले. तुझ्याकडे आता मी परत कधीही येणार नाही; पण तू कधीतरी येऊन मला भेटावेस अशी माझी खूप इच्छा आहे. शाळेच्या संमेलनाला तू येणार हे कळले होते; पण तिथे येऊन तुला भेटायचे नाही असे मी नक्की ठरवले. कारण मला माहिती आहे, एका डोळ्याची ही तुझी आई तुला आवडत नाही. मला एकच डोळा का, असेही तू मला एकदा विचारले होतेस. तेव्हा तू खूपच लहान होतास म्हणून मी काही उत्तर दिले नाही; पण आज सांगते. बाळा, तू लहान असताना एक अपघात झाला. त्या अपघातात तू तुझा एक डोळा गमावलास. एका डोळ्याने तू संपूर्ण आयुष्य कसे जगणार या विचाराने मी हैराण झाले आणि माझा एक डोळा तुला दिला. मला तुझा खूप अभिमान आहे. तू मला जे बोललास किंवा माझ्याशी जसा वागलास त्यासाठी मी तुझ्यावर अजिबात रागावलेले नाही."तुझे माझ्यावर खूप प्रेम आहे,' असाच विचार मी करते. कधी काळी माझ्या भोवतीभोवती खेळणारा तू मला नेहमी आठवतोस...''



पत्र वाचून मुलगा ढसढसा रडू लागला.. जी व्यक्ती केवळ त्याच्यासाठी जगली, स्वतःचा सर्वात महत्त्वाचा अवयव जिनं त्याला सहजपणे देऊन टाकला, तिच्याशी आपण किती निर्दयपणे वागलो. त्याला प्रचंड पश्‍चात्ताप झाला, तो आईला मोठमोठ्याने हाका मारू लागला; पण आता त्याचा काय उपयोग होता??



मित्रानो आई-वडिलांसाठी कोणतीही गोष्ट सोडा.

पण..

कोणत्याही गोष्टीसाठी आई-वडिलांना सोडू नका;

कारण जीवनात

एक वेळ कोणतीही गोष्ट आपली साथ सोडेल;

... पण



आई -वडिलांची साथ ही नेहमीच तुमच्या बरोबर आयुष्यभर असेल !!

मन पाखरू पाखरू

मन पाखरू पाखरू ................
====================================

पिंजर्यात कैद पक्ष्या प्रमाणे आज हा का तडफडत आहे? कुणी तरी श्वास रोखल्या सारखा का भासत आहे? परत परत त्याच्या विचारांच्या ओघात वाहत आहे. का ???
.
.
......................

________ कल्पना होती आधीच... सगळे पोखळ आहे ते, काहीच नाही फक्त मनाची घुसमळ आहे हि . ...............................
"त्रास".... नाही त्रास होते नाही फक्त सत्य पचवायला जरा जास्त गोड आहे.
"वेदना"........ अजिबात नाही काटे आधी पण रुतले आहेत पण हे जरा बोथड आहेत.
"आठवण"...... जशे नक्षत्र बदलतात, ऋतू चक्र चालतो , समय सगळ वाहून नेतो.....................
..... फक्त हा पूर वाटत उशिरा ओझरणारा आहे
"नशीब"........ विश्वास बसला जेव्हा ती सावली दूर दूर जाऊ लागली,
.............माझी वाट, माझी वाट पाहू लागली .........
"साथ"...... सोबती, सवंगडी.____ एक स्वप्न तुटला, निद्रेच्या गावातून एकटाच परतला, हे तर होणारच होते .तारा जरी तुटला तरी अवकाश रिक्त होते नसते .... पण तुटताना मात्र तो सर्वांची इच्छा पूर करून जाते .......

"स्वप्न "..... होते एक__ आज हि आहे___ उद्या हि असणार__ श्वास आहे तो वर स्वप्न पापण्या भिजवणार ...............
"अश्रू"..........यांचा तर जन्मो जन्मीचा साथ आहे हेच तर, एक ब्रह्मांडात व्याप्त सत्य आहे

"प्रेम "...... उपाष्याला शिदोरी , उरी ढासली तरी नाही भूक भागली ....

"नाते "...... गुंफण आहे उगाच स्वतंत्र आयुष्याचा मरण आहे .वैराग्याला बघून वाटते चूक समीकरण आहे .
"मृत्यू "...... अंत अंत अंत पण फक्त देहाचा. जाणारा कधी हि एकटाच जातो आपल्या आठवणी का सोडून जातो .. जर मृतू अंत आहे तर सर्वस्व का संपत नाही .. आपले अंश का मागेच सोडून जातो .. मग हा अंत नसावाच ..
...........................परत वाहत गेला . कुठे तरी कधी तरी विसाव जरा .. चाराचारातून भ्रमण करून दमला असशील , क्षणभर क्षण साठी स्वतः चा पण विचार कराव जरा . का कुणा साठी एवडी धावपड.??????

काही क्षण असतात..

काही क्षण असतात..
मनाला आनंद देऊन जाणारे..
पण ते तिथ पर्यंत पोहचायच्या आधीच..
आपण माघार घेतो...



मी हरले रे...
असे म्हणून आयुष्य संपत नाही...
ते संपवावे लागते...
त्याच्या विरोधात चालून




हृदयाच्या तारांपासून हाक मार...
नक्किच मनाला भेदून जाईल...
स्वप्नातून बाहेर येऊन एकदा भेट..
नक्कीच तुला विसरून जाईन..

प्रेम यालाच म्हटतात का?????????

निशब्द करून गेला तो क्षण
शब्दात हरवले मन
अबोल जरी वाचा
पण कळली नयनाची भाष्या

प्रेम यालाच म्हटतात का?????????



काही क्षण असतात..
मनाला आनंद देऊन जाणारे..
पण ते तिथ पर्यंत पोहचायच्या आधीच..
आपण माघार घेतो...

आवडेल मला हरायला...

आवडेल मला हरायला...
तू जिंकत असताना....
आयुष्य जवळून पाहायला...
तू जवळ असताना..



तु लिहित असताना...
मला शब्द व्हायला आवडेल..
तू गात असताना...
मला गीत व्हायला...आवडेल ...



मी हरण्या पेक्षा...
तू जिंकण्यात खरा विजय...
तुझ्या चेहरया वरची नाराजी..
हा तर माझा पहीला पराजय..



आयुष्याच्या सारीपाटात...
सारा हा खेळ मांडलेला...
कुणा गोड कुणा कडु...
अनूभवाने सारा भरलेला..

खरच असं होईल ?...

खरच असं होईल ?...
महाल सोडून श्रीमंती
झोपडीत माहेराला येईल ?
खरच असं होईल ?
रिकाम्या पोटांना... अन्न
पोटभर जेवू घालील ?
खरच असं होईल ?
उजाडलेल्या छपरांना
पांघरूण झाकू देईल ?
खरच असं होईल ?
कोमेजलेल्या चेहऱ्यावर
उद्या हसू येईल ?
खरच असं होईल ?
'काल'ची साथ सोडून
'आज ''उद्याची ' साथ देईल ?

"आयुष्य"**

"आयुष्य"**

आयुष्य सरळ कधी
कधी वळणांच्या वाटेवर
आयुष्य उंच झेप कधी
कधी पळणाऱ्या लाटेवर
...............
आयुष्य बेभान कधी
कधी धावतं बे-लगाम
आयुष्य अलादिन चा चिराग
उगळायचा....
आणि स्वताच व्हायचं स्वताचा गुलाम

आज पुन्हा एक नातं

आज पुन्हा एक नातं
जुनीच परीक्षा देतंय.....
अग्निपरीक्षेत समाजाच्या
स्वत:ला झोकू पाहतंय......
कूळ, खानदान,परंपरा
यात विरू पाहतंय .........
कुणालाच दिसत नाहीय ते
मन किती झुरतंय.....
सोबतीचं फुल
सोबत देवू पाहतंय .....
गंधाळलेलं आयुष्य मात्र
वळण घेवू पाहतंय .........

मन उदास होतं ना कधी कधी????

मन उदास होतं ना कधी कधी????
जगणं नकोसं वाटतं ना कधी कधी???
मग काय करायचं अश्यावेळी????

एका तान्हुल्या बाळाला जवळ घ्यायचं,
त्याच्या कडे हाताचं बोट द्यायचं?
तुमचं बोट जर त्या इवल्याश्या बोटांनी विलक्षण स्पर्शासकट धरलं,
तर समजा तुमचं दु:ख सरलं....

कुठल्यातरी बागेत जायचं,
रंगेबिरंगी फुलपाखराला पाहायचं,
तेच फुलपाखरू जर नकळत हातावर बसलं,
तर समजा तुमचं दु:ख सरलं....

जमलंच तेव्हा तर खळखळनाऱ्या झऱ्याला पहायचं,
पाउस असेल तर त्या टपोऱ्या थेंबांना पहायचं,
थेंबांना झेलून थेंबांनी नहायचं,
थंडी वाजून जर अंगात कापरं भरलं...
तर समजा तुमचं दु:ख सरलं....

गाईचं वासरू पहायचं,
उडणारं पाखरू पहायचं,
घाटातलं धुकं पहायचं,
"आयुष्य सुंदर आहे" हे मनात ठरलं
तर समजा तुमचं दु:ख सरलं....

कधी तरी हे करून बघा...
"निरागस गोष्टींमध्ये तुमची उदासीनता दूर करायची एक विलक्षण शक्ती असते."

मला शाह रुख सारखे i love you म्हणता येणार नाही

मला शाह रुख सारखे i love you म्हणता येणार नाही ..
पण अगदी मनापासून माझे तुज्यावर प्रेम आहे हे नक्की सांगेन ....

माझ्याकडे सलमान सारखी body ,किंवा तशी crez हि नाही ....
पण अगदी ताकदीने मी तुज्या दुष्मनाना मार्गी लावेल...

मला हृतिक सारखे नाचता हि येत नाही,....
पण अगदी तू म्हणशील तसे आयुष्यभर तुज्या तालावर नाचेल..

माझ्याकडे शाहीद सारखे लुक्स नाहीत कि पोरी फिदा होतील..
पण अगदी प्रेमळ हृदय आहे ज्याचावर तू फिदा होशील ....

मला आमीर सारखे प्रत्येक गोष्टीत perfection जमणार नाही....
पण अगदी perfect असा जोडीदार होण्याचा नक्की प्रयत्न करेल..

आधी लायक बना... प्रेमात नक्की पडाल..

आधी लायक बना...
प्रेमात नक्की पडाल....
नंतर तिचे नायक बना....... ..........
पण........ ....
जर ती लायक नाही असे नंतर कळले किंवा तिचे दुसरीकडे पण असेल तर ..........
खलनायक बना.......
आणि गाणे गा.
नायक नहीं खलनायक हून मैं.......

आठवते ती शेवटची भेट...

आज क्षणभर तुला..
दुर ठेवावेसे वाटले...
तुझ्या आठवणींना विसरून
पुन्हा एकद आठवावेसे वाटले...


तु माझा श्वास....
तु माझा ध्यास...
तु चांदण्यांची रात..
तु उमलणारी पहाट.




गोड साखर झोपेतून उठलो कि ,
मोबाईल मध्ये तिचा sms असावा ,
तो पाहताच असेल नसेल तेवढा ,
आळस झटकून निघून जावा .



येशील का ग तू...
पुन्हा हृदयाची खोली भरायला..
घूटमळलेल्या या हृदयाला....
तुझ्या प्रमात सावरायला..




तुला शेवटची पाहताना...
मन माझे भरून आले...
हृदयातील व्यथेने...
डोळे होते पाणावलेले



आठवते ती शेवटची भेट...
झालो होतो दोघेही स्तब्ध...
तुझ्या पासून दुर जाणार...
या आकांताने मी लिहिलेला पहीला शब्द..

ऐसा रमलो काव्य बनी

रिक्त हात ते मज सांगती

लिहिले जे भावले मना
हाची एक घडला गुन्हा
झिडकारले कुणी इथे
तेची भावले तेथे कुणा

हा रोग ऐसा जाहला
क्षण शब्दांशी वाहला
दुखं ते धरुनी पाठीशी
गळा सुखाचाच गाईला

शब्दास फुल मी संबोधले
कागदी अश्रू ते वाहिले
हुंदक्यांचा गळा आवळूनी
पार डोळे कोरेच राहले

ऐसा रमलो काव्य बनी
शब्द ठेवती लेखणीस बांधुनी
मज पळवाट ना गावली
समाधिस्त झालो या राऊळी

रिक्त हात ते मज सांगती
मन भरले सद संगति
दाद ऐसी तुज इथे भेटली
पहा इर्षित होई नियती

चारोळ्याच्या विश्वात सु स्वागतम

सखे पेटते काळजात
आठवांचीच सांजवात
शब्दाशब्दांतून मांडतो
विरह काव्य मांडवात


तुझ्या नजरेचा तीर
गेला काळीज छेदून
शब्द मुरले ओठात
शांतीची झूल पांघरून ..



चला या विश्वात करू आपले स्वप्न साकार
कधी होकार तर कधी नकार
कधी शब्दावर होऊदे तकरार
शब्दांचे भांडण शब्दांची उधळण
भावना व्यक्त करण्या साठी करू
शब्दांची मंथन
चारोळ्याच्या विश्वात सु स्वागतम


मी तुला हवा तसा दिसेन पण
आरसा जरा स्वत:समोर धर

दु:ख फार तर असेल वीतभर
पाहिजे रुमाल मात्र हातभर.....




भक्ती शिवबाची भरली आहे तनामनात,
अर्पित त्याला धमन्यांतील रक्तही सळसळत,
भाग्योदय मराठी मातीचा त्याचं पावली
बघून निद्रिस्त मराठी बाणा हृदय कळवळत..!!





शब्द शब्द जपून बोल
सल जन्माची राहते
नको काटेरी ही वाट
वेदना अजुनी सलते




नेसुनिया साज नवा
रान वेळी हिरवीगार
हिरव्या रंगात नटुनी
माझं साजरं शिवार ...

पहिले मी तुला वळून..

पहिले मी तुला वळून..
तु वळून पाहतेस का....?
दोन पावले चालल्यावर..
एक क्षण थांबतेस का..?

तुझ्या वेणीतलं मोगर्‍याचं फ़ुल व्हायचंय मला

खोवशील ना मला माझ्याही नकळत

तुझ्या वेणीतलं मोगर्‍याचं फ़ुल व्हायचंय मला

भिजशील ना माझ्या अंगणात मनसोक्त

तुला आवडणारी सुखद श्रावणसर व्हायचंय मला

झेलशील ना मला हळूवार अलगद

तुझ्या अळवावरचा टपोरा थेंब व्हायचंय मला

देशील ना मला प्रेमानं आलिंगन

तुझ्या कुशीतली कापसाची ऊशी व्हायचंय मला

सावरशील ना मला नेहमी भरकटताना

तुझ्या साडीचा ढळणारा पदर व्हायचंय मला

शोधशील ना मला नितळ सागरकिनारी

तुला सापडणार्‍या शिंपल्यातला मोती व्हायचंय मला

पुसशील ना मला तुझ्या रुमालाने

तुझ्या गालावरुन ओघळणारा अश्रू व्हायचंय मला

घालशील ना हळुवार प्रेमाची फ़ुंकर

तुझ्या नाजूक तळहातावरला फ़ोड व्हायचंय मला

परडीत वेचशील ना मला न तुडवता

तुझ्या परसदारातल्या प्राजक्ताचा सडा व्हायचंय मला

बाळगशील ना मला नेहमी बरोबर

तुझ्या गळ्यातला लाडका ताईत व्हायचंय मला

पहाशील ना माझ्याकडे साश्रू नयनांनी

तुझ्या पाणिदार डोळ्यातलं काजळ व्हायचंय मला

झुलशील ना माझ्या स्वप्नांच्या हिंदोळ्यावर

तुझ्या कानातलं झुबकेदार डूल व्हायचंय मला

न्याहाळशील ना मला रात्रभर एकटक

तुझ्या शयनगृहातील आरसा व्हायचंय मला

नाचशील ना माझ्या सप्तसुरी तालावर

तुझ्या पायातलं रुणझुणतं पैजण व्हायचंय मला

धरशील ना मला ह्रदयाशी कौतूकानं

तुझ्या पायात घोटाळणारं इवलसं पिलू व्हायचंय मला

पहाशील ना मला सारखं मागे वळून

तुझ्या पाठीवरला न दिसणारा तिळ व्हायचंय मला

–

.
thanks तुझ्या वेणीतलं मोगर्‍याचं फ़ ुल व्हायचंय मला

प्रेम करणं म्हणजे, एकमेकांकडे पाहणे नाही, तर दोघांनी मिळुन एकाच गोष्टीकडे

पाहणे.

या मातीतुन जन्मलो

या मातीतुन जन्मलो या मातीतच मी संपणार येतानाही जवळ नव्हते काही जातानाही काहीच बरोबर नाही मी नेणार परमेश्वरांन दिलेल आयुष्य प्रत्येक क्षण क्षण मी जगणार दु:खाला सुखाचा सोबती करुन संकटाशी हितगुज मी करणार जितके जमेल तितके हासु वाटत सर्वांचे अश्रु विकत मी घेणार तु दिलेले जीवन तुझ्याच कार्यास बहाल मी करणार या मातीतुन जन्मलो या मातीतच मी संपणार दु:खी कष्टी न राहो कोणी यासाठी सद्येव मी झिजणार अन्यायाशी लढा देत प्रामाणिकपणा मी जपणार सतत कष्टत राहुन माझ्या घामाचे चित करणार या मातीतुन जन्मलो या मातीतच मी संपणार शेवटी मरण येईल तेव्हा मुखी तुझेच नाम घेणार जाता जाता हे जीवन ईतरांच्यासाठी सार्थकी मी लावणार या मातीतुन जन्मलो या मातीतच मी संपणार

amol.ghayal123@yahoo.co.in

स्वप्नांचे पान मुंबई……

स्वप्नांचे पान मुंबई………

स्वप्नांचे पुर्णत्व येथे
स्वप्नांचे पान मुंबई

तरुणाईची सळसळ येथे
तारुण्याची जान मुंबई



जळता दिवा प्रकाश पसरवून जातो....
फ़क्त त्याच्यात तेल असे पर्यंत....
जळता जळता वात देखील जाळून जातो दुसरयांसाठी...
वातीत जिव असे पर्यंत..

बघायचंय मला तुला — माझ्यावर प्रेम करताना !!!!

बघायचंय मला तुला — माझ्यावर प्रेम करताना !!!!



माझ्या गालावरची खळी तुझ्या ओठाआड़ दडताना

तुझ्याच प्रेमाच्या मोहात माझे प्रेम पडताना

बघायचंय मला तुला — माझ्यावर प्रेम करताना

ती म्हणाली काल जेव्हा

डोळ्यांची पणत्या बघ पाण्याने भरलेल्या
सखे काजळ वात त्यात सांग जळेल कशी ती
अगं सोड अबोला हा,बरा ना दिसे रुसवा तुझा
अश्याने.. ओठांची कळी सांग खुलेल कशी ती




ती म्हणाली काल जेव्हा

ती म्हणाली काल जेव्हा
उगवेल ना पहाट ?
मी म्हणालो साथ देत
शोधू या ही वाट ....

ती म्हणाली काल जेव्हा
चालशील संगतीने ?
मी म्हणालो साथ देण्या
आलोय मी सवडीने

ती म्हणाली काल जेव्हा
दु;खे सारी संगतीला
मी म्हणालो दु;खाविना
अर्थ काय जगण्याला ?

ती म्हणाली काल जेव्हा
कसा होईल संसार ?
मी म्हणालो सोड प्रश्न
येईल प्रेमाचा बहर

जीवनात भेटली एक नवीन वाट

जीवनात भेटली एक नवीन वाट ,
त्या वाटेवर मिळाली तुझ्या मैत्रीची साथ ,
जशी सुंदर समुद्राची लाट ,
तशीच सुंदर आपल्या मैत्रीची रेशीम गाठ ...!

कुणीतरी आवडणं म्हणजे प्रेम की …

कुणीतरी आवडणं म्हणजे प्रेम की …
कोणाच्या डोळ्यात हरउन जाणं म्हणजे प्रेम …

कोणालातरी सारखं पाहत रहावसं वाटणं म्हणजे प्रेम की …
कोणालातरी विसरता न येणं म्हणजे प्रेम ….

कोणाची तरी प्रत्येक गोष्ट आवडणे म्हणजे प्रेम की …
आपली आणि कोणाच्या तरी आवडी जुळणे म्हणजे प्रेम …

कोणी स्वप्नांत येणं म्हणजे प्रेम की …
कोणाच्या सहवासात … स्वप्न जगल्यासारखं वाटणं म्हणजे प्रेम …

कोणावर विश्वास ठेवणे म्हणजे प्रेम की ….
कोणाचातरी विश्वास कधीच न तोडणे म्हणजे प्रेम ….

कुणाला माफ करणे म्हणजे प्रेम की ….
कुणाची तरी उगीचच माफी मागणे म्हणजे प्रेम ….

कुणाकडून काही घेणं म्हणजे प्रेम की ….
न मागता कोणाला काहीतरी देणं म्हणजे प्रेम ….

कोणासाठीतरी रडणारं मन म्हणजे प्रेम की ….
कुणाच्या तरी आठवणींत हसणारं मन म्हणजे प्रेम ….

कोणाशिवाय मरणं म्हणजे प्रेम की …
कोणासाठी जगणं म्हणजे प्रेम …

कोणासोबत चालणं म्हणजे प्रेम की ….
आयुष्यभर कोणासाठी थांबणं म्हणजे प्रेम ….

कुणीतरी सुखात असल्याचा आनंद म्हणजे प्रेम की ….
कुणाच्या तरी सोबतीताला आनंद म्हणजेच प्रेम ….

बोलणारी वेदना

बोलणारी वेदना

रिक्त मी आहे जरी
मी भक्त नाही कोणती
मी लिहीते आतले
ना अर्थ त्यातील जाणते

पण तरीही अर्थ काही
शुद्ध उमटुन राहतो
मी रित्याने वाहते
अन वेदना उन्माळते ..

"बोलणारी वेदना"
आता कुठे कळली मला
अजुनही त्या वेदनेला
मी मुक्याने साहते ..

अखेरचा हा तुला दंडवत, सोडून जाते गाव

अखेरचा हा तुला दंडवत, सोडून जाते गाव
दरीदरीतून मावळ देवा, देऊळ सोडून धाव

तुझ्या शिवारी जगले, हसले, कडीकपारी अमृत प्याले
आता हे परि सारे सरले, उरलं मागं नाव

हाय सोडूनी जाते आता, ओढून नेली जैसी सीता
कुणी न उरला वाली आता, धरती दे ग ठाव....

जगणे मरणे तुझ्यात....

होते नभात चांदणे टिपूर
मनात होते गाण्याचे सूर
दिलीस मला हळूच हाक
जळात आले तरंग लाख

मागणेही तुझे तेच तेच
लाजणेही माझे तेच तेच
ओठावरी अमृत संस्कार
ओठावाचून जरी उच्चार

कुठे शेवट कुठे किनारा
मोर फुलवितो पिसारा
धडधडते जरी उर आत
इंद्रधनुष्यात रंग सात

फिरून वेदानांना अंती
जगणे मरणे तुझ्यात
उरले होते सूर मागे
विरले चांदणे नभात....

भिजल्या क्षणांनी ...... तुझ्या आठवणींची

आभाळ जेव्हा भरून येत
पावसाने तेव्हा थांबायचं नसत
होईल मोकळ आकाश
म्हणून विजेने गर्जायच नसत
तेव्हा करायची फक्त साथ
मातीने पावलांची आणि
भिजल्या क्षणांनी ......
तुझ्या आठवणींची

पान पान शहारून येत
तेव्हा दवबिंदूने लाजायचं नसत
मरण कुशीत येईल आता
म्हणून पानाने ओसरायच नसत
तेव्हा पहायची फक्त वाट
आसवाने डोळ्यांची आणि
अर्ध्या जागलेल्या स्वप्नाने
तुझ्या आभासांची

होईल वाऱ्याची ओळख
तेव्हा फुलाने दरवळायच असत
अस असत दुख म्हणून
गंधाने वेदनेला टिपायच नसत
तेव्हा मात्र कराययचाच फक्त घात
विव्हळणार्या चांदण्यांनी
क्षय झालेल्या पौर्णिमेचा आणि
अस्तीवाहीन वाऱ्याच्या ओळखीने
तुझ्या जाणीवेचा

पसरतील हात अंगणाचे जेव्हा
तेव्हा करायची अंधाराची मुठ
काळोखाला नसतेच जाग
उजेडातल्या सावल्यांची म्हणून
क्षीतीजाने काजळायाच नसत
त्याने जाळायची वात
सूर्याच्या विभोर स्पर्शाची आणि
काळ्याभोर शाईने तुझ्या कवितांची
बस्स इतकंच मग झाल
आणखीन काय ???
तुझ्याशिवाय इतक बास आहे मला....

भान शब्दांचे उडाले जाग तू खूशाल आता

शांतता शून्यात आली त्यास दे तू ताल आता
भान शब्दांचे उडाले जाग तू खूशाल आता

कोवळीशी झोप माझी, जागवीली तू कशाला
आज स्वप्नातून माझ्या सोबतीने चाल आता

लाजणारे ओठ माझे, लूट केली तू कळीची
हाय! थट्टा रंगली, झाले कळीचे हाल आता

सोडतो तू काय रे ,या बंधनाच्या त्या मिठीला
रात नाही ती तुझी, घे कुंतलेची शाल आता

माळले चाफ्यांवरी ,तू मोगरीला का अवेळी
अंबरी आहे अजूनी तारकांची झाल आता.....

गोरी गोरी पान फुलासारखी छान

गोरी गोरी पान फुलासारखी छान
दादा मला एक वहिनी आण

वहिनीला आणायला चांदोबाची गाडी
चांदोबाच्या गाडीला हरिणाची जोडी
हरिणाची गाडी तुडवी गुलाबाचे रान
दादा मला एक वहिनी आण

गोर्‍या गोर्‍या वहिनीची अंधाराची साडी
अंधाराच्या साडीला चांदण्याची खडी
चांदण्याच्या पदराला बिजलीचा बान
दादा मला एक वहिनी आण

वहिनीशी गट्टी होता तुला दोन थापा
तुला दोन थापा तिला साखरेचा पापा
बाहुल्यांच्या परी होऊ दोघी आम्ही सान
दादा मला एक वहिनी आण

चांदोबा चांदोबा भागलास का

एवढा मोठ्ठा भोपळा
आकाराने वाटोळा
त्यात बसली म्हातारी
म्हातारी गेली लेकीकडे
लेकीने केले लाडू
लाडू झाले घट्ट
म्हातारी झाली लठ्ठ



चांदोबा चांदोबा भागलास का
निंबोणीच्या झाडामागे लपलास का
निम्बोणीचे झाड करवंदी
मामाचा वाडा चिरेबंदी
मामाच्या वाड्यात येऊन जा
तूप रोटी खावून जा
तुपात पडली माशी
चांदोबा राहिला उपाशी


एक होतं झुरळ
चालत नव्हतं सरळ..!
तिकडून आली बस...
बसमध्ये बसलं,
तिकीट नाही काढलं....
तिकीटचेकरने पाहीलं,
चिमटीत धरून फ़ेकलं.....!!!

"पिंपळ"

"पिंपळ"

उभा आजही तो
त्याच वाटेवर भिल्ला सारखा
माझ्या कुमार वयातला माझा सोबती
"पिंपळ"
पहिल्या चार ओळी
त्याच्याच कुशीत,त्याच्यावरच लिहिल्या
आणि पहिली दाद सुद्धा त्याचीच
प्रत्येक पान त्याच हलणारं,एक एक शब्द जणू माझा
आणि तो म्हणजे अभिप्रायाच माझ्यासाठी

जीर्ण झालेला एक पान त्याचं
त्या चार ओळींवर निजवल होतं
आजही ते तिथेच गाढ झोपित आहे
मला आठवणीत जागं ठेवून

आज गाव सोडून बरीच वर्ष झाली
माझ विश्व बदललं
माझा जगणं बदललं
आणि तेव्हडाच मी हि बदललो

इथे माझा पिंपळ नाही आज
त्याच्या पानांचा सळ सळ आवाज नाही
आहे ते वाहनांचे कर्ण कर्कश आवाज टोचणारे
त्याच्या फांद्यांमधून झिरपणारा सूर्य
इथल्या म्हाडाच्या उंच उंच इमारतींच्या झाडात
गुडूप होयील... दिसेनासा होयील....नक्कीच

आज बंधिस्त झालोय मी
आणि माझ्या त्या चार ओळी इथे
पण आठवणीत तू मात्र
रोज बहरत असतो
मी तुझ्या माझ्या चार ओळी घेवून
या शहरात "पिंपळा" सारखा वावरत असतो

तुला समर्पित याच त्या चार ओळी ....
"माझ्या वहीच्या पानावर,तुझ एक पान
मी शब्द कवटाळून,शोधतोय तुझ्या मनाचा तळ
तू हिरवागच्च, डौलदार,सावली अन्थरणारा
मी चार ओळींच्या फांद्यांनी ,उभारतोय माझा "पिंपळ"

तू सोबत आहेस म्हणून बघ

सोबत चालताना ,तू मला विचारलं होतंस
कुठपर्यंत येशील?
मीही एक पाऊल पुढे टाकत विचारलं ,
कुठपर्यंत नेशील ?........



तू सोबत आहेस म्हणून बघ
समुद्रानेही आपले हात-पाय आखडले
कसं काय कोण जाणे पण मग
इतकं सारं अंतर मनांनी एका नजरेत पार केले



एक सुखा पत्ता हु हवा उडाले गयी,
उस डाली से पल भर में जुदा कर गयी,
थी डोर से बंधी प्रीत जो मेरी
क्यों चुनर आज मुझसे दगा कर गयी ............

खूप झाल्या कागदावरच्या कविता

खूप झाल्या कागदावरच्या कविता
आयुष्याचं गणित सोडविण म्हणतो,
शब्दांचे रचले रम्य इमले आजवर
वास्तवाच्या सागरात पोहीन म्हणतो..!!

शब्दांच्या कोट्या मार्मिक ठरल्या
जीवनाचा आशयघन मांडतो आहे,
एकेकाळचा शब्दांचा धनी आज
विचारांती शब्दांशीचं भांडतो आहे..!!

रुचले नाहीत पुरेपूर शब्द माझे
कार्याची जोड तिला हवी आहे,
जुने झाले तेचं गोड गोड शब्द
अपेक्षांची नांदी मात्र नवी आहे..!!

शब्दांचं स्पूर्तीस्थानचं मागतंय
प्रेमाच्या धोपट दिनक्रमात बदल,
अखंड टिकवायचीये प्रेमभावना
पार करतोय शब्दांची दलदल..!!

हृदयाच्या प्रेमासाठी मनाचे काव्य
भोगतंय आज पिळवटणारी शिक्षा,
तारतम्य साधून मन आणि हृदयाचं
प्रेमपुजारी मागतोय शब्दांची भिक्षा..!!

शुभ प्रभात..

पाखरांचा किलबिलाट...
सोबत कोमल सुर्य किरणांची साथ...
तुम्हा सर्वांना....
शुभ प्रभात..

अथांग या आकाशाला...

प्रेमात तुझ्या...
शिकलो मी फ़ुलायला...
ओठावर हसु ठेऊन..
पापणी मागून रडायला



तु सोबत असताना..
मन वेड्या सारखे वागते..
सोबत तुझी हवी म्हणून...
रात्र रात्र जागते..




अथांग या आकाशाला...
शेवट असेल कुठंतरी...
फ़िरुन फ़िरुन दमल्यावर..
दोन घटका थांबत असेल कुठंतरी..

प्रेम ते सोळाव्या वर्षीचे

प्रेम ते सोळाव्या वर्षीचे
होते कोणाला ते उमजले
म्हणे लोक त्यास आकर्षण
खरे प्रेम करणार्यास ते समजले :)



पूर्तता माझ्या व्यथेची माझिया मृत्यूत व्हावी
जीवनापासून माझ्या या मला मुक्ती मिळावी
कोण मी आहे ?मला ठावूक नाही नाव माझे
शेवटी माझ्या धुळीने चौकशी माझी करावी
सोबती काही जीवाचे यावे न्यावयाला
तारकांच्या मांडवा खाली चिता माझी जळावी
काय सांगावे तुला मी ,काय बोलावे परी मी
राख मी झाल्यावर गाणी माझी तुला स्मरावी
तारकांच्या मांडवा खाली चिता माझी जळावी

प्रेमाचा अर्थ ...............

प्रेमाचा अर्थ ...............

सकाळी डोळे उघडण्य पूर्वी जिचा चेहरा पाहण्याची इच्छा होते

ते प्रेम आहे

मंदिरा मध्ये दर्शन करताना जी जवळ असल्याचा भास होतो

ते प्रेम आहे

भांडून सुधा जिचा राग येत नाही

ते प्रेम आहे

जिच्या कुशीत डोके ठेवल्यावर पूर्ण दिवसाचा थकवा दूर झाल्यासारखे वाटते

ते प्रेम आहे

जिच्या कुशीत डोके ठेवल्यावर मन मोकळे झाल्यासारखे वाटते

ते प्रेम आहे

स्वताला कितीही त्रास झाला तरीही जिच्यासाठी ख़ुशी मागता

ते प्रेम आहे

जिला लाख विसरण्याचा प्रयत्न करा विसरता येत नाही

ते प्रेम आहे

कुटुंबाच्या फोटो मध्ये आई बाबाच्या सोबत जिचा फोटो असावा असे आपल्याला वाटते

ते प्रेम आहे

जिच्या चुकीना रागावतो आणि नंतर एकांतात हसू येते

ते प्रेम आहे

हि पोस्त वाचताना प्रत्येक ओळीला जिची आठवण आली
ते प्रेम आहे..!!

संग्रहित..!!

वृद्धाश्रम"

वृद्धाश्रम"

चार भिंतींचा स्वर्ग म्हणा किवा नर्क
आजच मुलांनी उपलब्ध करून दिला
तरुण खान्द्यांवर वृद्धांचा "भार"म्हणे
"वृद्धाश्रम"
हा एकच शब्द स्तब्ध करून गेला.......

"स्पर्श" होताच त्याचा, मला तुझा भास झाला...

ऐसे नव्हे कि शायरी या शायरानीच गायली
कमलासवे भ्रमारादिकांनी आधीच होती गायली
पाठ पहिल्या शायरीचे त्यांनी आम्हा दिले
फक्त त्यांच्या गुंजनाला शब्द मी माझे दिले...



आसवे नयनात या निर्मिली नसती कुणी
नावही शायरीचे ऐकले नसते कुणी
ज्यांनी दिला दर्द नयनी आसवेही निर्मिली
मी नव्हे,हि शायरी त्यांनीच आहे निर्मिली...


प्रत्येक माणसाला आपण जीवनात
काहीतरी नवीन कराव अस वाटत असत
परंतु अशा जीवनाची सुरवात कोणीतरी आधी करून गेलेला असतो
तरी प्रत्येकाला आपण काहीतरी नवीन करतो अस का वाटत असत ?


खेळ हा दोन नशिबांचा,
इथे अगदी निराळाच आहे,
दोघांची हार, नाहितर दोघांचीही जीत,
हाच ह्या खेळाचा एकुलता "नियम" आहे.


तुझ्या आठवणीनी,
माझ्या भोवती पाश आवळला आहे,
होवू देत गं कहीही,
उगीचच नाही मी हा ''त्रास'' निवडला आहे...


त्रास तुझ्या असूनही नसण्याचा
भास तुझ्या नसूनही असण्याचा
काय सांगू "छंद" हा वेडा लागला
क्षणात हसण्याचा क्षणात रडण्याचा....


मनातले प्रेम लपवन्याचे,
तू अनेक बहाने केलेस,
पण चोरून पाहणा-या "नजरेला",
तू उत्तर काय दिलेस.....???


भावनाच एवढ्या मोठा
कि शब्धच कमी पडतात,
म्हणूनच ओठान एवजी,
त्या "डोळ्यांनी" व्यक्त होतात....


एक गुपीत एकदा एका बातमीला
गुपचूप जाऊन म्हणाला
नको जास्त बघूस या "आरश्यात "
वेळ नाही लागत मला तुझ्यासारखं व्हायला....


नको न्याहाळूस
तुझे "प्रतिबिंब" आरश्यात
दिसेल ते तुला
माझ्याही डोळ्यात !!..


पहाट होताच डोळ्यांवर,
सूर्य प्रकाश आला,
"स्पर्श" होताच त्याचा,
मला तुझा भास झाला....


तुझ्या विषयी बोलताना
मी ज़रा विचार करते
माझ्याशिवाय कोणी नसेल
याची मी खात्री करते .....

असंच राहू दे ना आपलं नातं

असंच राहू दे ना आपलं नातं
त्याला उगाच प्रेमाचं नाव नको देऊया;
आहोत ना एकमेकांसाठी खास
मग एकमेकांना घाव नको देऊया!

... द्यायचंच असेल तर देऊ
ओठांवर हसू, कधी उदास असू,
तर खुदकन हसता येईल

हृदयामध्ये थोडी अशी जागा -
जीवनाच्या वाटेवर दमलो कधी,
तुझ्या सोबतीने बसता येईल.....
AS

पण ज्या छळतील आपल्याला
अशा आठवणींचा गाव नको देऊया,
असंच राहू दे ना आपलं नातं
त्याला उगाच प्रेमाचं नाव नको देऊया!!

लाजणे फीतूर होते आरशाला दूर होते .

फीतूर (गझल )....


लाजणे फीतूर होते
आरशाला दूर होते .............!!


श्वास ओले पैंजणाचे
बासरीचे सूर होते ..............!!


कंकणी जे स्पंदनी ते
मी मला काहूर होते .............!!


भाळता आभाळ भाळी
चंचला मी चूर होते ..............!!


वाळले डोळ्यात अश्रू
काजळा आतूर होते ..............!!


गाजले ओठात नाही
हारणे मंजूर होते ................!!


अंतरी तुझ्या जळोनी
मी नवा अंकूर होते ..............!!

-----------------------------------------------------------------



बंधन (गझल)

मी एकटाच येथे माझ्या जगात आहे
झाला लिलाव माझा त्या बंधनात आहे

श्वासात वादळाच्या ऐसा जगून आलो
अद्याप शाप त्याचा जो स्पंदनात आहे

पाहून चंद्र आला प्रतिबिंब आठवांचे
तो मालकंस आता का पंचमात आहे

भेटीत मौन तैसे ताजेतवान होते
मी हाय आजही का तव आंदणात आहे

दे तू मलाच झोके प्रेमातले जरासे
वारा पसार व्हावा जो अंतरात आहे

गंधात केवड्याच्या वेणी सुकून गेली
स्पर्शात ती गुलाबी अन चांदरात आहे....






वृत्त (गझल )

मी तुला आता स्मराया लागले
वा स्मशानी वावराया लागले ?

पापणीला भार झाली आसवे
प्राण ओले अन तराया लागले

बंद ओठी राहिले हृदयातले
कोण कोणा सावराया लागले ?

ओळखीच्या फक्त झाल्या त्या चुका
ते म्हणाले मी हराया लागले

पाठ केले मी तुला कित्येकदा
वृत्त माझे काचराया लागले

प्रीत आणिक न्याय दोन्ही आंधळे
पांगळ्याला ते धराया लागले ?

वेदनेचा चेहरा मज बोलला
"मी कुरुपाला वराया लागले"

थेंब शाईचा अताशा ओकते
मी (कविता) विषाने बावराया लागले.....
sanjana

वेदनेस (गझल)....

वेदनेस (गझल).....



गळे कापून शब्दांचे, लहू का आटले होते ?
जळाले काव्य माझे मी व्यथेला छाटले होते.........!!


बुडाला कालचा काळोख, त्याचे भास राहीले
सुने आभास ते ,डोळ्यात माझ्या साठले होते........!!


विकुनी आसवांना, हुंदके गेले उधारीला
असे दुखास बाजारात, आता थाटले होते ...........!!


सुखाची पांगळी मी, आंधळी दुखात जी झाले
परी डोळाभरुनी, यातनांनी गाठले होते..............!!


तरुनी यातना साऱ्या, तळाशी साचले आहे
मुक्या त्या वेदनांनीही, अशी मी बाटले होते .........!!

--

कधी कळालंच नाही ..........

काट्यातून तुझ अलगद उमलण
त्या दरवळाने मी मोहित होण
कधी कळालंच नाही .............
तू तिच्या केसात माळला होतास
मी मावळत्या कळीस हुंगत राहिले

शब्दांचा पदर घेतलेली ती कविता
रिक्त ओळीतली तुझी ती मंजूळंता
कधी कळालंच नाही ...............
तो तिच्या ओढणीचा तुकडा होता
मी माझ्या पदराला फाडत राहिले

कोरड्या टिपेच्या चंद्रात तू जाता
बंदिस्त मनात तुला साठवत गेले
कधी कळालंच नाही ................
तू निरांजनात तुपाची धार होतास
मी दुधातल्या वाती वळत राहिले

ओठाच्या कळीत साचलेली गुलाबी
त्यावर धजावणारे तुझे वेडेसे कंप
कधी कळालंच नाही .............
माझी नसलेली ती श्रुंगारता आहे
माझी रिक्तता मी शोधत राहिले

छातीवर तू झेललेले बोथट वार
पाठीवर पोळलेले अव्यक्त दाह
कधी कळालंच नाही ............
ते तीच उरलेलं अस्तित्व आहे
जखमेत खपली मी होत राहिले

माझ्याशी प्रतारणा केली होतीस
माझीच कुचंबणा मी करत होते
कधी कळालंच नाही ...........
ती तुझ सौभाग्य राखत होती
मी तुझी नुसतीच राख होत गेले ...

नाजूक कोवळ्या देठाला

प्रीत आकळेना

जायबंदी पाखरू ते वेडे
फडफड कळीस सोसेना
परी विह्वळले ग पाखरू
कळीच खुलता खुलेना

तगमग त्या जीवाची
कळीस काही उमजेना
मुक्यापरी मिटुनी जाई
कळीच खुलता खुलेना

नाजूक कोवळ्या देठाला
नाजूकता कशी वळेना
रंगुनी गेली पाकळी परी
कळीच खुलता खुलेना

देवूनी तिज मायउबारा
पाखरू ढाळे आसवांना
दवबिंदू तो हिरमुसला
कळीच खुलता खुलेना

केली आर्जवता पाखराने
आळवूनि सूर्यकिरणांना
गंध शिवुनी गेला कळीला
कळीस दरवळ सापडेना

पाकळी पाकळी उमलली
पाखरास पारावार उरेना
खुलुनी खुलली कळी परी
कळीस दरवळ सापडेना

पाहता खुलत्या कळीला
जायबंदी पंखात उरेना
शोधूनी देण्या गंध तिला
पाखरू झेपले रानावना

गंधही तीतच रुजू होता
रानही तीतच पिसे होते
पाखराच्या गुजारणात
समीरणहि दंग होते

वेड्या दोन त्या जीवास
काहीच न्हवते उमजेना
प्रेमवेडे दिवाणे सारे
अंतरीची प्रीत उमजेना

मी येणार नाही

मी येणार नाही


आभाळाचा तुझा खंड अभेद्य आहे
डागाळलेल्या चंद्राची कोर तू लेवू नकोस
मी येणार नाही

आंदणाच्या जराने ओठ उष्टावला आहे
बस्स आणखी काही मला तू भरवू नकोस
मी येणार नाही

तुझ्या दारात उंबर्यापाशी येवून जाईन
तुझे मांगल्याचे चांदणे दुरून नेसून जाईन
पण घरात मला नेवू नकोस
मी येणार नाही

तुझ्या चांदण्यात मी जळून जाईन
माझ्या हृदयात तुझे हृदय वितळून जाईल
पुन्हा मला बोलावू नकोस
मी येणार नाही....

मला एकदा थेंब व्हायचंय....

मला एकदा थेंब व्हायचंय....
तुझ्या डोळ्यातून वाहायचय ....
पापणी मागे लपून ....
तुझ्या डोळ्यात पाहायचंय

विरहात जगून काय सिद्ध करू पाहताहेत ?

विरहात जगून काय सिद्ध करू पाहताहेत ?
तुमचं प्रेम किती महान होत ते ?
प्रेम म्हणजे एका वाहत्या नदी प्रमाणे असतं..
प्रवाहात नेहमीच पुढे वाहत असतं..
एका ठिकाणी थांबलं तर त्याचं अस्तित्व नष्ट होतं.. ..
आणि पुढे सरकत राहिलं तरच सागराशी मिळतं.....
(`*•.¸ (`*•.¸ ¸.•*´) ¸.•* )
sanjana

गेले ते दिवस

गेले ते दिवस
जेव्हा माझे बोल मधाहून गोड होते
माझे डोळे बोलके होते
माझा चिवचिवाट तुला आवडत होता
ज्याला तू मझा निरागसपणा म्हणत होता ..

गेले ते दिवस
जेव्हा मझी फ़िगर ऐश्वर्या सारखी होती
मी दिलेली अंगठी तुला जीव की प्राण होती
माझा हसरा चेहेरा तुला खुलवत होता
ज्याला तू माझा स्वच्छंदीपणा म्हणत होता

गेले ते दिवस
जेव्हा माझी हरेक अदा निराळी होती
माझी आठवण तुला सतावत होती

माझा लटका राग तुला आवडत होता
ज्याला तू माझा खेळकरपणा म्हणत होता

गेले ते दिवस
जेव्हा मझ्या हाताला चव होती
अगदी चटणी भाकरी सुद्धा गोड होती
मझा हटटीपणा तुला आवडत होता
ज्याला तू माझा स्वभिमान म्हणत होता


गेले ते दिवस
जेव्हा तुझ्या मझ्यात प्रेमाचा ओलावा होता
मझ्या प्रेमात तू आकंठ बुडाला होता
आज झालाय जो विद्रूप हाच तो चेहरा होता
ज्याला तू सारखा I LOVE YOU म्हणत होता

जे हवे ते मिळत नाही

जे हवे ते मिळत नाही
जे आहे ते टिकत नाही
प्रेम ज्यांवर करतो
त्यांच्याशी मने जुळत नाही...
हेच सत्य असावे कदाचित जे
ज्याच्या त्याच्या नशिबात आहे
काय बाहेर अन काय आत
जगणे खरे मनात आहे..

इच्छा... !!!

इच्छा... !!!

एकच इच्छा असायची
सोबत तुझ्या फिरायची
न मिले कधी वेळ तुला
ती मनी तशीच उरायची

कशी बशी मी
मनाची समजूत काढायची
सवय होती इच्छेला
मनातल्या मनात रडायची

भेटीसाठी तुझ्या
इच्छा मनी झुरायची
दुखावलेल्या इच्छेत शेवटी
पापणी मात्र भिजायची

वाटेवर डोळे अन
हृदयी आस तुझ्या येण्याची
तू न आलास भेटीस माझ्या
इच्छा मनातच मरायची

मेलेल्या इच्छेत आता
आस न उरली कशाची
मन हि आता थकले
वाट पाही पापणी मिटण्याची

कोणावरती प्रेम करणं हा वेडेपणां,

तुझा चेहरयावर...
एक गंध बहरलेला...
झाकळ्या पापणी मागे...
असा हा अश्रू का दाटलेला..



तुझी छेड काढताना....
तु नाक मुरडत जातेस..
नाक मुरडत जाता जाता...
एकदा मागे वळून पाह्तेस..




विरहाच्या वाटेवर...
हर एक अडखळलेला...
प्रेम करुन पुन्हा...
त्याच्याच प्रेमात पडलेला...



कोणावरती प्रेम करणं हा वेडेपणां,
कोणीतरी आपल्यावर प्रेम करणं ही भेटं,
जो आपल्यावर प्रेम करतो त्याच्यावर प्रेम करण हे कर्तव्य,
तर आपण ज्याच्यावर प्रेम करतो त्याने आपल्यावर प्रेम करणं म्हणजे "आयुष्य"....

मला हसायला आवडते... तु सोबत असलीस की..

डोळ्यात तुझ्या पाहताना...
माझे प्रतिबिंब दिसले....
वेडे हे मन माझे..
तेव्हा तेथेच फ़सले...



मला हसायला आवडते...
तु सोबत असलीस की..
अन माझे हसू आवरत नाही...
तु रुसुन बसलीस की..




तुला हसताना पाहून
रोम रोम माझे हसु लागले...
मांडीवर तू डोके ठेवताना...
क्षण ते बहरून आले..






बागडताना तुझ्या सवे...
हा वारा ही बागडायचा...
तु बोलायला लागलीस...
तो कोकीळ मंजूळ गानी गायचा..

डोळ्यात तुझे प्रतिबिंब... हृदयात तुझी प्रित...

येईन मी परत..
तुझे डोळे अश्रूंनी भिजवायला...
भिजेलेल्या डोळ्यांना तुझ्या...
माझ्या खांद्यावर निजवायला...


डोळ्यात तुझे प्रतिबिंब...
हृदयात तुझी प्रित...
जवळ येऊन ही पळतेस दूर...
अशी कशी तुझी प्रेम करण्याची रीत...



फ़्राय केले पापलेट...
कोळंबीचा केला रस्सा....
सोबत नाचनीची भाकरी...
आहे रविवारचा बेत असा..





नवी नाती जोडता जोडता...
जूनी तुटून जातात...
वर वर तुटली असली तरी..
ती मनात खोल घर करून राहतात..




मागे वळून पाहताना...
मस्त गोड हसायचीस...
त्या हसण्यातच मला..
पुढच्या भेटीसाठी आतुर करायचीस..



माझ्याकडे रोखून पाहताना...
डोळे तुझे एकटक पाहायचे...
तुझ्या डोळ्यात पाहताना...
तुला पाहायचेच राहायचे..


पाहु नको माझ्याकडे असे...
हृदयात होतात कंप....
मन तुझ्या बाजूने होते ...
सारे शरिर करते संप....

चंद्र तुझा माझा सारखाच रोज रात्रीला नटणारा

चंद्र ..........

चंद्र तुझा माझा सारखाच
रोज रात्रीला नटणारा
चादण्याच्या शृंगाराला जळणारा
अंधराच्या ओठांमध्ये प्रकाश शब्द बोलणारा
चंद्र तोच... आकाशाच्या घरात
रोज दिवाळी साजरी करणारा
पौर्णिमेत खुलणारा..
दिट लागू नये म्हणून काजळ लावून
अमावषेत अंग चोरणारा....
चंद्र तुझा माझा सारखाच...
................
........................ढगांच्या चादरीत निजणारा

तुझ्या प्रत्येक अदेवर... मी होतो फ़िदा...

तुझ्या प्रत्येक अदेवर...
मी होतो फ़िदा...
तु नाक मुरडलेस...
की बदलायची फ़िजा.



तिला माझ्या परिस्थितीचा काय आढावा देऊ ,
प्रश्नच सारे चुकीचे तर उत्तर काय देऊ ,
ती ३ शब्द नीट सांभाळू शकली नाही तर ,
तिच्या हातात आयुष्याचे पुस्तक तरी कसे देऊ . . .




असे चित्रपटासारखे नाही का होऊ शकत ?
तिची ती रेशीम ओढणी वाऱ्याने उडावी . .
आकाशात स्वच्छंद विहार करुनी मग ,
अलगद माझ्या चेहऱ्यावर येऊन विसावी . .

सावल्या...

सावल्या...

सावल्या नेहमीच रंग हीन
पाठलाग करणाऱ्या
सावलीत आडोश्याच्या
अदृश्य दबा धरणाऱ्या
तुझ्या आकृतीला समोर धरून
तप तपत्या ..सूर्यास भिणाऱ्या.............
.....सावल्या रंग हीन .........
.........तुला चालत करून ...सरपटनाऱ्या .

जगायची रात्र जिच्यासाठी..

जगायची रात्र जिच्यासाठी..
तिनेच आज मला डिलीट केले..

जिच्याशी बोलण्यासाठी..
काढायचो वेळ दिवसभर..
तिनेच आज मला डिलीट केले..

ती ऑनलाईन येण्याची मी..
वाट पाहायचो तासभर..
तिनेच आज मला डिलीट केले..

जिच्या प्रत्येक कठीण समयी..
साथ द्यायचो त्या वळणावर
तिनेच आज मला डिलीट केले....

जिच्या एका स्मायली साठी..
खुश व्हायचो रात्रभर...
तिनेच आज मला डिलीट केले..

जिच्या एका वाक्यासाठी...
नेट रीन्यू करायचो महिनाभर..
तिनेच आज मला डिलीट केले..

ऑनलाइन तिच्याशी बोलण्यासाठी..
जेवण चुकवायचो आठवडाभर
तिनेच आज मला डिलीट केले..

नाही गम आज मी
तिच्या फ्रेंड लिस्ट मध्ये नसल्याची
पाहतो वाट मी ती ऑनलाईन येण्याची... ऑनलाईन येण्याची

तू मला प्रिय आहेस ....

तुझी आठवण ,

तुझी आठवण येताच जणू सारे जग फिके वाटते ,

तुझी आठवण येताच मनातील ढग जाणून, आश्रुनी दाटून येतात,

तुझी आठवण येताच जणू स्वर्गाचा अनुभव येतो,

तुझी आठवण येताच जणू समुद्र हि रडावा . . .

तू मला प्रिय आहेस ....

रात्रीला मी म्हंटल , अग जरा हळू चालत जा ,

स्वप्नपरी भरून जाते मी
होता स्पर्श तुझा...
.
मेणां परी विरघळून जाते मी
मिठीत तु घेता ..



रात्रीला मी म्हंटल ,
अग जरा हळू चालत जा ,
झोप लागलीय नुकतीच
चंद्राला आता कुठे ,
जरा कमी ठुमकत जा..........

साखरझोपेत पहाटेच्या
स्वप्ने त्याला पाहू देवून
प्रीतीचा शिंपडत रंग
स्वप्नांना थोडं त्याच्या
फुलवत जा ..................

रुप पाहून चांदण्याचं
पडलेली भूल त्याला
आभाळाला दाखवून
त्यालाही थोडसं
मनी खुलवत जा .......

तू समोर असताना
अंधारालाही मनचं थोडं
लाजत का होईना पण
कांही बोलू देत जा .....

यायच्या आधी पुरवाई
साज तुझा उतरून
रूप तुझं साजिरं
पहाटेच्या दवात तू
थोडं निरखून जा ..........

या जगात कुणीच कुणाचा नसत .............!

आयुष्याची रांगोळी....
दोघे मिळून काढूया....
तुझ्या माझ्या प्रेमाच्या रंगात...
सुरेख अशी रंगवूया...



रांगोळीत या बघ...
आपले प्रतिबिंब साठलेले....
तुझ्या माझ्या आठवणीत जसे...
हे सारे रंग गोठलेले....



आपल्याला काही हावं असण
म्हणजे आपल जगण आहे
येणार्या प्रत्येक क्षणाकडे
आपल काही मागण आहे
जीवन किती क्षणाचं असतं
आजचं अस्तित्व उद्या नसत
जगाव तरी कुणासाठी ...........?
या जगात कुणीच कुणाचा नसत .............!

रडूतर येत होत ..

रडूतर येत होत ...
डोळ्यात मात्र दिसत नव्हत ...
चेहरा तर कोरडा होता ....
पण मन मात्र भिजत होत ....
... डोळ्याच रडणे हे कामच असत ....
... कारण डोळे पाहणारे बरेच असतात ....
पण .......... .......... .......... .......... .......
मनाचे रडणे दिसत नाही...
कारण ...
मन जाणणारे कमी असतात

तुझ्या प्रत्येक अश्रूची.. कींमत मला मोलाची....

मला पाहीलेस की..
की तु धावत कवेत यायचे...
तुला कवेत घेऊन मी..
तुझ्यावर शब्द रचायचे...



होता तुझ्या मिठीत...
एक प्रेमळ विसावा...
असा तो क्षण वाटतो...
सतत आठवावा...




उदय नवा अस्तताना

दूर दूरवर पळणाऱ्या रस्त्यांना
वर्षोन वर्ष खेटून उभ्या असणाऱ्या वस्त्यांना
रोजच ओवाळतात ठेवणीतले ते सूर्य...चंद्र
आणि कोटी कोटी वर्षांचा हिशेब करतात
एका ओझरत्या भेटीत
क्षितीज्याच्या पार.........
प्रकाश आणि अंधाराच्या फाटक्या चादरीवर कुणी नसतांना





तुझ्या प्रत्येक अश्रूची..
कींमत मला मोलाची....
माझ्या साठी तुझी सुखं...
आहेत त्याच तोलाची




तुझ्या अश्रूमध्ये वसले
आहे माझे जीवन
किंमत खूप आहे त्या
अश्रूची माझ्या जीवनात
कारण तूच आहे माझ्या
सुख दुखालीत खरी राणी.....

प्रेमात आपण काय हरवून जातो..

नाही समजणार तुला...
व्यथा त्या तारयाची...
तुटल्या नंतर ही हसतो..
पूर्ण करयची असते इच्छा एका मनाची..


तापलेल्या सुर्याला विचार...
रागात काय करुन जातो...
शितल या चंद्राला विचार..
प्रेमात आपण काय हरवून जातो..
तापलेल्या सुर्याला विचार...
रागात काय करुन जातो...
शितल या चंद्राला विचार..
प्रेमात आपण काय हरवून जातो..

एक एकटा किनारा

एक एकटा किनारा

कोरा कागद वाळूचा
तू असा भिजवून जातो
सागरा तू लाटांच्या खुणा
निरोपात सजवून जातो

दूर वलयांचा खेळ खेळतो
तू मज शांत निजवून जातो
मी एक एकटा किनारा अजुनी
कना कणांचा बनतो ...
क्षणा क्षणात विरघळून जातो ...

कोण येथे गुरुवर्य ?

कोण येथे गुरुवर्य ?
खितपत पडले शौर्य
अहिंसेचे पुतळे मानतो
मौनात दडले क्रौर्य

झाकोळला स्पष्ट अंधार
मुखवट्यात गळले धैर्य
स्त्रीत्वाची ताकद जाणतो
खुऱाड्यात लुटले कौमार्य

घुंगूरपाण्यात डुबले नेत्र
कळले कोणास सूरगांभिर्य
दगडात ईश्वर जाणतो
देवत्व शोधतो सूर्य

भावनांचा गच्च बाजार
मनात हरवले माधुर्य
वैराग्यात निरपेक्षता मानतो
अहंकारातून घडते कार्य

आयुष्य सरत चाललय ओल्या जखमां घेऊन

आयुष्य सरत चाललय

ओल्या जखमां घेऊन

अपमानाच दलदल

बदल्याची भावना घेऊन

तुझ्याच हातात आहे

अभिमानाचा लगाम

सुकलेल्या खपल्या

उकरण कीवां फ़ुकंर घालून

सुकवण.

तुझ्याच हातात आहे……

अपमान चिघळत बसण

नेहमीच कठीण जात

तो गिळून टाकावा…..

अन द्यावा ढेकर,

निरागसतेचा…….

मी खर सांगू …..

तुझं माझ काही जात नाही

इथे हरवतात ते फ़क्त क्षण

हवा असतो तुझा हसरा सहवास.

आणी सोबत….तु पण

पण तुझ्यात असते ओढ

बदल्याची ……..

चोविस तास वेळ तुझ्या

खटल्याची …….

उब आलाय आता मला

तुझ्या अस्तिव्ताच्या धड्यांचा

मी शून्य होऊन जगलोच ना

कधी केला का प्रश्न या बेड्यांचा ?

मी स्वीकारत आलोय तुला

तुझ्या अहंकारा सकट

पण आज कळतय

सगळच जातय फ़ुकट…..

माझी तू त्याची होताना

माझी तू त्याची होताना



मुक्त्त करुनि या बंधना

जोडुनी नवा अनु-बंध हा

काय वाटते तूला आज

माझी तू त्याची होताना ?



एकाच वाटेचे पक्षी आपण

पण मी या दिशेला अन

तू विरुद्ध दिशेला जाताना

काय वाटते तुला आज

माझी तू त्याची होताना ?



माझ्या डोळ्यातील आसु अन

तुझ्या ओठांवरील हसु

यांचे साधर्म्य जाणताना

सांग ना सखे तुच आता

काय वाटते तुला आज

माझी तू त्याची होताना ?



सांग ना सखे तूच आता

माझ्या पासून दूर जाताना

अर्धांग येथेच सोडून

काय वाटते तुला आज

त्याची अर्धांगीनी होताना ?

ह्या मुली वर, त्या मुलीवर, शतदा प्रेम करावे .

ह्या मुली वर, त्या मुलीवर, शतदा प्रेम करावे ......
ह्या मुली वर, त्या मुलीवर, शतदा प्रेम करावे ......||
जिच्या वर प्रेम करावे, तिच्या चार मैत्रानी असावे,
अन् तिला सोडून, त्या चारी वर मरावे ,
ह्या मुली वर, त्या मुलीवर, शतदा प्रेम करावे ......||||१||
जिच्या वर प्रेम करावे, तिच्या बरो़बर लग्न करावे,
तिचा पैसा, अडका, बंगला गाडी, धन सम्पदा आपली करावे,
अन् तिच्याच घरात राहून, तिच्या आई वडीलाना घरा बाहेर काढावे,
ह्या मुली वर, त्या मुलीवर, शतदा प्रेम करावे ......||२||

ई - मेल ..

ई - मेल ..

उजवीकडे तारीख ..
मग मायना ..
नंतर मजकूर ..
बुद्धीबळातल्या उंटासारखा
तिरका वाकडा धावणारा ..
तसं बर चाललय आयुष्य
असं पानभर सांगणारा ..
खाली डावीकडे लिहिलेलं
कळावे .. लोभ असावा ..
तळटीप .. ता . क . उगाच ..
काहिसं निरर्थक .. पण
पत्राचा स्कूल पैटर्न पूर्ण करणारं ..
.
.
आज ती सारी पत्र ..
कपाटातून बाहेर सांडली ..
आणि .. समजलं
त्या निरर्थक भावनेलाही
किती अर्थ होता ..
त्या पत्राला सखे ,
तुझ्या हाताचा स्पर्श होता ..
.
.
आज सातासमुद्रापलिकडून
रोज येतात तुझी फ़ॉर्वर्डेड ई मेल्स
पण .. त्यात .. तू कुठे ग दिसतेस ..
.
ह्याला विज्ञानाचा
शाप म्हणावं की वरदान ..
संभ्रमात मी आहे थोडी ..
निर्णय पक्का झाला की ..
मीही तुला ईमेलच करणार आहे ..

मी तिच्यात नव्हतो पण ती माझ्यात होती

-----------------------------------------...
मी तिच्यात नव्हतो पण ती माझ्यात होती
तीची नव्हती कधी पण माझी साथ होती

मी आजवर कदीलांच्या उजेडात जगलो
ती चमकणा-या ता-यांच्या प्रकाशात होती

तीचा प्रवास होता मोठ्या महामार्गावरचा
माझी ती बिचारी लहान पायवाट होती

तिच्या स्वप्नांना दोरखडं जखडलेले नेहमी
माझी कधीही सुटणारी निसरति गाठ होती

तीच सुखांशी नेहमी अजोड नातं गुफ़लेल
माझ्या वाट्याला दुःखंच भरमसाठ होती.

नेहमी साखर झोपेची तिची पहाट रोजची
मी डोळे मिटले नाही माझी सदा पहाट होती.

तिच्या ओठी नेहमी हसु उमलायच सुखाच
माझ्या डोळ्यानां नेहमी आसवांची साथ होती

तिने कधी हात जोडले नाहीत कशासाठी देवापुढे
तीच्यासाठी देवळात नेहमी माझीच वरात होती

आज म्हणतेय मी चुकली पण काय फ़ायदा
खरच फ़ार उशीरा तीची ही साद होती.

मी स्मशांन वाटेवर असताना तिला कळाल
आज म्हणे ती दिवसभर देवळात होती

प्रेम करु नका कधी,

प्रेम करु नका कधी,

असे सर्वजण म्हणतात गं_

पण कोणी किती काही करा,

प्रेम ते आपोआप होत गं_

त्या त्या वेळेला त्या त्या क्षणी,

बरोबर योगायोग जुळतात गं_

ते सुंदर नाजुक क्षण मग_

अविस्मरणीय होवुन जातात गं_

म्हटलयं ना कोणीतरी या आयुष्यात,

प्रत्येक जण प्रेमात पडतो ग_

कारण प्रत्येकाच्या मनात एक,

हृद्यमर्दम दडलेला असतो ग_

आली असेल का त्याला ,माझी इतकी याद

मी न्हवतं बोलावलं, पावसाला आज
का बरं यावं त्यानं, असं अवेळी आज ?

आली असेल का त्याला ,माझी इतकी याद
म्हणून का त्याने ,अशी घातली असेल साद ?

भिजवून चढवतो तो ,सगळ्यांनाच साज
भिजावं वाटलं असेल का, त्यालाही आज?

ओल्यानी द्यायची असेल ,त्याला सरींना साथ
हवाय का त्याला माझा , त्याच्या हातात हात ?

भरलंय का आभाळ त्याचं ,आठवणींनी आज
म्हणून का त्याने मला ,असं भिजवलं आज ?
खरच मी न्हवत बोलावलं ,पावसाला आज ................

जेव्हा BF ला GF ची आठवण येते.

जेव्हा BF ला GF ची आठवण येते.. तेव्हा तो तिला Poke करतो.
.
जरा लक्ष देऊन ऐका हा...!
.
जेव्हा BF ला GF ची आठवण येते.. तेव्हा तो तिला Poke करतो.
...

.
.
.
.
आणि जेव्हा त्यांचा Breakup होतो, तेव्हा तो तिला Block करतो...

भर दुपारी वळवाच्या पावसाने

भर दुपारी
वळवाच्या पावसाने
चेहऱ्यावर शिंपडावे
तृप्तीचे थेंब ....
तशी तुझी भेट !!!!!!

मिळावी दृष्टी
आंधळ्याला अचानक
अन त्याच्या डोळ्यांची व्हावी
या जगाशी भेट .......
तशी तुझी भेट!!!!!

भरतीच्या वेळी
सागराच्या लाटेने
येऊन भिडावं
किनाऱ्याशी थेट .....
तशी तुझी भेट !!!!!!

अवसेच्या रात्री
गडद अंधारात
काजव्याने चमकून
दाखवावं बेट.......
तशी तुझी भेट !!!!!!

शब्दांच्या जगात
संगीताच्या मैफिलीत
सुरांनी घ्यावी
गाण्याची भेट .......
तशी तुझी भेट !!!!!!

लक्ष दिव्यांनी केले लक्ष्मीचे पूजन !

मी अजुन ही त्या चंद्रात...
तुझेच रुप निहारत असतो...
अन चांदण्यांच्या शेजारी...
आपल्या स्वप्नांना उभारत असतो..


असाच हात दे तु हाती,

असू दे साथ जन्मो जन्मिची,

माफी मागतो मी तूझी अन,

न समजु शकलेल्या तूझ्या प्रेमाची,



लक्ष दिव्यांनी केले लक्ष्मीचे पूजन !
पाडव्याच्या गोडव्याने नववर्ष आगमन !!
भावाला ओवाळायचा आला आज सन !
भाऊबीजेच्या मंगल क्षणी भावाचे पूजन !!

प्रेमाचे फूटने

प्रेमाचे फुटाने

प्रेमाचे फुटाने,कुणा तिखट कुणा खारे लागले आहे
बरगळ्यांच्या पेटीत बंद हृदयास वारे लागले आहे

वाटे वाटेत,चौका चौकात भरलेले गुलाबांचे प्रदर्शन
मजनू,रोमियो किताब मिळविण्यास सारे लागले आहे

एक काजवा अंधार वेडा कुणा आमिष देतो उजेडाचे
सांगा कधी कुणा हाती का दिवसा तारे लागले आहे

ते नदीचे किनारे,बगीचे साक्षीदार त्या गुलाबी भेटींचे
रोज त्याच त्या आठवणींचे स्पर्श न्यारे लागले आहे

खेळ हा वाटे हवा हवासा कधी हसणे कधी रडणे यात
जिंकणे गूळ खोबरे वाटते,हरनेही प्यारे लागले आहे