गुलाबी ओठांना तुझ्या...
आकार त्या गुलाबाचा...
स्पर्श करता फ़ुलुन येती...
संच हा दोन गुलाब पाकळ्य़ांचा.
मी थेंब तो एक....
पानावरच आयुष्य जगलेला...
एवढसं माझं आयुष्य...
की त्या पानावरच विरलेला.
तु काल अनपेक्षित समोर आलीस...
हृदयाच्या बंद दाराला ठोटावून गेलीस...
मी तुला विसरलो नाही अजुन..
याची जाण मला तू देऊन गेलीस..
No comments:
Post a Comment