हास्यकविता

हास्यकविता
...

नेहमी
प्रमाणेच
कामावर
जाण्यासाठी, सकाळी
धावपळ माझी
सुरु होती |
जाणा-या
रस्त्यावर
दोन, गाढवांची
जोडी उभी होती ||
मला बघताच
दोन गाढ्व
जोरजोरात हसु
लागले |
जोक्स बघ, जोक्स
बघ , असं
आपसात बोलु
लागले ||

मी म्हणालो, काय
रे बाबांनो...
कालचा लाफ्टर
चॅलेंजर शो बघितला
का? |
आणि कालचा
जोक तुम्हाला
आता समजला का? ||
( तेवढ्यात
एक गाढव मला
म्हणाले...)
अगाच वेळ
घालवण्याची
आम्हांला सवय
नाय |
माणुसच एक
जोक आहे, मग शो
बघण्याची
गरजच काय? ||
कारण
हल्लीची
माणसं फक्त
दिसायलाच
माणुस दिसतात |
वरुन किर्तन, आतुन
तमाशा, अशा प्रकारे
वागतात ||

सुखाच्या
मागे धावता
धावता विवेक
पडतो यांचा
गहाण |
पाण्यात
राहुनही
माशाची भागत
नाही जशी तहान ||
पैशाच्या
मागे धावता
धावता दमछाक
होते यांची
खुप |
वाटी वाटीने
ओतले तरीही
कमीच पडते
यांना तुप ||

बायका आणि
पोरांसाठी, चाले
म्हणे हा खेळ |
ज्या देवाने
घडवले यांना, त्या
देवासाठी
नसतो यांना
वेळ ||
माण्सांच
वागणं
सरड्यासारखं, नेहमीच
बदलत राहतं |
माणसांपेक्षा
आज इमानदार
गाढव, असं उदाहरण
द्यावं लागतं ||

आम्ही गाढव, आम्ही
गाढव आता
अभिमानाने हे
सांगतो |
म्हणुन तर
माणुस दिसताच, खुप
जोरजोरात
हसतो ||
त्यांनी
म्हटलं, मला
पटलं, मी तिथुन
निघुन जाणच
बरं समजलं!

आता तरी
विचार करा, आणि
माणसासारखा
व्यवहार करा!