आठवते आपली ती पहीली
भेटएकमेकांकडे बघण्यासही लाजलो होतो
हळूहळू नजर एकमेकांकडे वळताच
आपण जागेपणीच निजलो होतो
आठवते आपली ती पहीली
भेटतुझं ते पावलोपावली अडखळणं
तेवढचं एक निमित्त पाहून
तुजपाशीमाझं आधार देण्यासाठी वळणं
आठवते आपली ती पहीली
भेटपुन्हा भेटण्यासाठी किती आतूर झालेलो
तेव्हा म्हणालीस तुझ्या जिवनातमी
एक खास भेट म्हणून आलेलो
आठवते आपली ती पहीली
भेटमन कसं चंदना सारखं दरवळलं होतं
स्वप्नांचे कोवळे दव झेलतमनात
प्रेम कसं हिरवळलं होतं
आजही ती पहीली भेट
अनामिक ............
माझं मन गच्च धरुन आहे
जरी नसलो तुझ्या कपाळावर
तरीतुझ्या अंतरी ऊरून आहे...
No comments:
Post a Comment